Θαύματα σύγχρονων γερόντων: Στην αρχή της ασκητικής του ζωής στον Άθωνα ο Γέροντας Ιωσήφ...
Κάποτε αποτραβήχτηκε στο συνηθισμένο γι' αυτόν μέρος για να παρακαλέσει το Θεό και να του ζητήσει βοήθεια. Εκεί δέχτηκε μία ιερή αλλοίωση στην ψυχή του, η οποία του έμεινε έντονα χαραγμένη στη μνήμη του και τη διηγόταν στα πνευματικά του τέκνα.
Έλεγε: "Έκλαψα πολύ εκείνη την ημέρα, όσο ποτέ άλλοτε. Παραπονιόμουν τρόπον τινά στο Θεό που δεν με βοήθησε όπως περίμενα. Ζητούσα και έλεγα πως δεν θα φύγω από εκεί, αν δεν μου δείξει το έλεος του και αν δεν μου δώσει θάρρος. Απευθυνόμουν και στη Δέσποινά μας και την ικέτευα.
Όπως ήμουν εκεί και κοίταζα πρός τον Άθωνα και στο εκκλησάκι της Παναγίας που είναι πιο χαμηλά, αισθάνθηκα μέσα μου ένα σκίρτημα χαράς και αμέσως είδα μία ακτίνα φωτεινή να βγαίνει από το εκκλησάκι και σαν ουράνιο τόξο να ακουμπάει πάνω μου. Αμέσως αλλοιώθηκα όλος και ξέχασα τον εαυτό μου. Γέμισα φώς μέσα στην καρδιά μου, αλλά κι έξω ήταν φώς και δεν αισθανόμουν ότι έχω σώμα.
Έλεγα την ευχή ρυθμικά, χωρίς να προσπαθώ. Μου φαινόταν ότι έχω δύο εαυτούς. Έβλεπα την εσωτερική μου κατάσταση να είναι όλη φώς και πνευματική χαρά, με αδειάλειπτη την ευχή. Θαύμαζα το μεγαλείο του θείου ελέους. Σκεφτόμουν ότι αυτή είναι η θεία χάρη που παρηγορεί.
Δεν γνωρίζω πόσο κράτησε αυτή η κατάσταση. Όταν αποσύρθηκε το κατάλευκο φώς, συνήλθα και είδα ότι βρισκόμουν στον ίδιο τόπο. Από τότε δεν έφυγε από μέσα μου αυτή η κατάσταση της ευχής".
ΣΥΓΧΡΟΝΑ ΘΑΥΜΑΤΑ ΓΕΡΟΝΤΩΝ
