ΕΥΧΗ ΔΙΑ ΤΗΝ ΑΠΑΛΛΑΓΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΥΜΟΝ.
ΕΥΧΗ ΔΙΑ ΑΠΑΛΛΑΓΗΝ ΤΩΝ ΑΙΣΧΡΩΝ ΛΟΓΙΣΜΩΝ.
Ιησού, Υιέ του Θεού, ο πραύς και ταπεινός τη καρδία, κατάπεμψον κατά το μέγα και πλούσιον έλεός σου και εν ταίς καρδίαις ημών το πνεύμα της ειρήνης και της πραότητος, ίνα ειρηνεύοντες εκ του κακίστου πάθους του θυμού, μνημονεύομεν αεί του ενδόξου και φοβερού ονόματος σου μετά καρδίας γαληνιώσης. Ιησού, το αρνίον το άκακον, το προσφερόμενον ενώπιον του ουρανίου Πατρός θυσία υπέρ ημών των αμαρτωλών και αχρείων, επάκουσον ημών εν τη ώρα ταύτη δεομένων σου και ελευθέρωσον ημάς εκ του φοβερού του θυμού πάθους, διότι απολλύμεθα εξ αυτού και δεν δυνάμεθα ποτέ να αφιερωθώμεν εις την αγάπην σου και εις το θέλημά σου το άγιον, ενόσω υπό του πάθους τούτου κατεχόμεθα. Ιησού ανεξίκακε, ο επί του Σταυρού υπέρ των σταυρωσάντων σε προς τον ουράνιόν σου Πατέρα προσευχόμενος, ποίησον και ημάς τοιούτους, ώστε να προσευχόμεθα υπέρ των επηρεαζόντων και κακοποιούντων ημάς, ίνα ούτω γενώμεθα μιμηταί σου και δοξάζεται και δι΄ ημών το Πανάγιον Όνομά σου, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Κύριε ρύσαι με από θυμού και οξυχολίας, και δώρησαί μοι πραότητα και μακροθυμίαν. Κύριε, ρύσαι με από του ψεύδους και της καταλαλιάς και της κατακρίσεως, και δώρησαί μοι εν πάση αλήθεια και συμπαθεία προσέχειν και ομιλείν εν τω συντυγχάνειν με τοις αδελφοίς μου. Κύριε, ρύσαι με από της καυχήσεως και της αργολογίας και δώρησαί μοι ταπείνωσιν και σιωπήν. Κύριε, ρύσαι με από των παραπτωμάτων της γλώττης μου, ότι καθ΄ εκάστην αμαρτάνω δι΄ αυτής ο τάλας και ουκ αισθάνομαι. Κύριε, ρύσαι με από της ολεθρίου κενοδοξίας και καθάρισόν με από των κρυφίων μου. Κύριε, δώρησαί μοι ταπεινοφροσύνην βαθείαν, αήττητον και κατάνυξιν τη καρδία μου, όπως κλαύσω τας ανομίας μου και εξάλειψον πάσας τας αμαρτίας μου, και εν μετανοία αληθεί και εξομολογήσει, και εν συνειδότι ακαταγνώστω και εν πίστει καθαρά και αμωμήτω την εμήν ευδόκησον τελευτήν. Πρεσβείαις της παναχράντου Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και πάντων σου των Αγίων. Αμήν.
ΕΥΧΗ ΔΙΑ ΑΠΑΛΛΑΓΗΝ ΤΩΝ ΑΙΣΧΡΩΝ ΛΟΓΙΣΜΩΝ.
Δέσποτα Κύριε ο Θεός μου, ου εν χερσίν οι κλήροί μου, αντιλαβού μου κατά το έλεός σου, και μη εάσης με συναπολέσθαι ταίς ανομίαις μου, μηδέ τω θελήματι επακολούθησαι της επιθυμούσης σαρκός μου κατά του πνεύματος. Πλάσμα σον ειμι, μη παρίδης έργον χειρών σου, μη αποστραφής, οίκτειρον, αλλά μη εξουδενώσης, μηδέ υπερίδης με, Κύριε, ότι ασθενής ειμι, ότι προς σε κατέφυγον τον σκεπαστήν μου Θεόν.Ίασαι την ψυχήν μου, ότι ήμαρτόν σοι, σώσον με ένεκεν του ελέους σου, ότι επί σε επερρίφην εκ νεότητός μου· αισχυνθήτωσαν οι επανισταμένοί μοι και εντραπήτωσαν οι ζητούντες με εξώσαι από σού διά πράξεων ασέμνων, διά λογισμών απρεπών, δι΄ ενθυμήσεων ασυμφόρων. Απέλασον απ΄ εμού πάσαν ρυπαρίαν, κακίας περίσσευμα, ότι συ ει μόνος άγιος, μόνος ισχυρός, μόνος αθάνατος, κατά πάντα έχων την δυναστείαν ανείκαστον, και διά σού δίδοται πάσιν η κατά του διαβόλου και της αυτού στρατιάς ισχύς. Ότι πρέπει σοι πάσα δόξα, τιμή και προσκύνησις, τω Πατρί και τω Υιώ και τω αγίω Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Δέσποινα Θεοτόκε, η ελπίς μου, και καταφυγή μου, συ γινώσκεις τους λογισμούς μου και τας πράξεις μου και την ασθένειαν της ταπεινής μου φύσεως, και σοι την εμήν ψυχήν παριστώ ρερυπωμένην πολλαίς αμαρτίαις και λογισμοίς ατόποις. Συ, Δέσποινα, βλέπεις τα έλκη των τραυμάτων της εμής ψυχής, Συ, Δέσποινα, βλέπεις τα έλκη των τραυμάτων της εμής ψυχής, συ την ίασιν βράβευσον, επιχέουσα ρανίδα της σης φιλανθρώπου συμπαθείας. Επίβλεψον, Δέσποινά μου Θεοτόκε, και ευμενή ποίησον μετ΄ εμού τον σον Υιόν και Θεόν, τον μέλλοντα δημοσιεύειν ενώπιον Αγγέλων και ανθρώπων τους πονηρούς μου λογισμούς και ενθυμήσεις και πράξεις. Δέχεταί σε ως Μητέρα ο φιλάνθρωπος, υπέρ ψυχής αμαρτωλού και απεγνωσμένης πρεσβεύουσαν, ως καταφυγήν και μεσίτριαν των αμαρτωλών. Ελέησόν με τον χειμαζόμενον τω πελάγει των πειρασμών, τον θαρρούντα τω σω ελέει και τη συμπαθεί προστασία, τον επιρρίπτοντα διά παντός το της ψυχής όμμα εις το πλήθος των σων οικτιρμών, και προσφέροντά σοι στεναγμόν εκ καρδίας συντετριμμένης. Μη παύση υπέρ εμού πρεσβεύουσα του ταπεινού και αθλίου, ίνα διά της σης αντιλήψεως αξιωθώ συγχωρήσεως των πολλών μου δεινών πράξεων. Σε γαρ επί τούτου καταφυγήν των αμαρτωλών έθετο ο Υιός σου και Θεός ημών, ο πάσης κτίσεως δημιουργός. Καί ίνα διά της σης προς αυτόν μεσιτείας τυχών σωτηρίας, μεγαλύνω και δοξάζω το υπεράγιον και υπέρτιμον όνομα, σού της υπερευλογημένης και υπεράγνου Θεομήτορος, της Πανενδόξου Παντανάσσης, νυν και αεί και εις τους ατελευτήτους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Παναγία, Δέσποινα Θεοτόκε η μόνη καθαρωτάτη ψυχή τε και σώματι, η μόνη κατοικητήριον όλη γενομένη της όλης χάριτος του παναγίου Πνεύματος, καντεύθεν και αυτάς τας αύλους και αγγελικάς Δυνάμεις ασυγκρίτως υπερβάσα τη καθαρότητι και τω αγιασμώ της ψυχής και του σώματος. Έπιδε επ΄ εμέ τον εναγή και ακάθαρτον και ρερυπωμένον και ψυχήν και σώμα τω μολυσμώ της εμπαθούς και ενηδόνου ζωής μου. Κάθαρόν μου την εμπαθή διάνοιαν και άγνισον, διόρθωσόν μου τους πεπλανημένους και τετυφλωμένους λογισμούς, ρύθμισον και παιδαγώγησόν μου τας αισθήσεις, ελευθέρωσόν με της τυραννούσης κακίας και αισχράς συνηθείας των ακαθάρτων προλήψεων και παθών. Στήσόν μου πάσαν την κατ΄ ενέργειαν αμαρτίαν, και δώρησαί μοι νήψιν και διάκρισιν τω εσκοτισμένω και ταλαιπώρω νοΐ προς διόρθωσιν των οικείων σφαλμάτων τε και παραπτωμάτων, ίνα του σκότους της αμαρτίας απαλλαγείς, καταξιωθώ δοξάζειν και ανυμνείν εν παρρησία, σε την μόνην αληθινήν Μητέρα του αληθινού φωτός, Χριστού του Θεού ημών. Ότι μόνη συν αυτώ και δι΄ αυτού ευλογημένη και δεδοξασμένη υπάρχεις υπό πάσης της αοράτου και ορατής κτίσεως, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Δέσποτα Κύριε Ιησού Χριστέ, Λόγε του Θεού αθάνατε, ο των μεγίστων φύσεων τεχνίτης και κυβερνήτης, το φως της αληθείας, ο του σκότους της αγνοίας διώκτης, η λαμπρότης των νηφαλίων ψυχών, η παγκόσμιος χαρά των ορθοδόξων, η ηδύτης των Αγγέλων και των ψυχών, ο όλος ων κάλλος ακόρεστον, ο όλος ως γλυκασμός , ο όλος ων επιθυμία και έφεσις, ο της κατά νούν αντιλήψεως άφθονος όλβος τοις γνησίως σοι διακειμένοις, ο φύσει αγαθός και εύσπλαγχνος και ελεήμων, αποδίωξον απ΄ εμού του ταλαιπώρου τους παρενοχλούντας μοι λογισμούς. Συ γαρ επίστασαι, καρδιογνώστα, ο θεωρών τα κρυπτά της καρδίας μου, ότι ακούσιά μου εισι. Συγχώρησόν μοι, Δέσποτα των απάντων, και μη γενέσθωσάν μοι εις σύνταγμα αμαρτίας, αλλ΄ ίλεώς μοι γενόμενος, εξαπόστειλον την χάριν σου εξ αγίου θρόνου δόξης σου, και επεσκίασον τη ασθενεία μου του αχρείου δούλου σου. Αμήν.
