«Χάριτί εστε σεσωσμένοι» (Εφεσίους 2,5)

Ένα παιδί ταξίδευε τη νύχτα. Σκόνταψε κι έπεσε σε μια τρύπα και ύστερα σε μια άλλη, και κατρακυλώντας από χάσμα σε χάσμα, κατακρημνίστηκε σε μια πολύ βαθιά άβυσσο, από την οποία δεν μπορούσε με κανέναν τρόπο να βγει με τις δικές του δυνάμεις.
Όταν το παιδί πια παραδόθηκε στην τύχη του και πίστεψε ότι το τέλος είχε έρθει, αίφνης κάποιος, ο οποίος στεκόταν επάνω από την άβυσσο, του έριξε ένα σκοινί και του φώναξε να το αρπάξει και να κρατηθεί γερά απ’ αυτό. Αυτός ήταν ο υιός του βασιλέως ο οποίος, μετά τη διάσωση του παιδιού, το πήρε στο σπίτι του και το έλουσε, το έντυσε και το έφερε στο παλάτι, όπου το έβαλε να καθίσει δίπλα του. Μήπως το παιδί σώθηκε με τις δικές του δυνάμεις; Όχι, με κανέναν τρόπο! Το μόνο που έκανε το παιδί ήταν να αρπάξει την άκρη του σκοινιού και να κρατηθεί απ’ αυτό.
Τότε, με τι σώθηκε το παιδί; Με το έλεος του υιού του βασιλέως! Στη σχέση του Θεού με τους ανθρώπους, το έλεος αυτό ονομάζεται Χάρις. Χάριτί εστε σεσωσμένοι. Ο απόστολος Παύλος επαναλαμβάνει αυτή τη φράση λίγο παρακάτω (βλ. ο.π. 2,8 ), ώστε οι πιστοί χριστιανοί να κατανοήσουν και να θυμούνται αυτά τα λόγια.
Ω αδελφοί μου, ας καταλάβουμε και ας θυμόμαστε ότι σωζόμεθα δια της χάριτος, από τον Κύριο Ιησού Χριστό. Ήμασταν εγκλωβισμένοι στα σαγόνια του θανάτου, αλλά μας δόθηκε χάρις και ζωή στις αυλές του Κυρίου και Θεού ημών.
Ω Κύριε Ιησού Χριστέ Σωτήρα μας, δια Σου σωζόμεθα!
Σοι πρέπει πάσα δόξα, τιμή και προσκύνησις εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Ομιλία για τη σωτήρια Χάρη
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς