Ο Γέροντας Αμβρόσιος με τον Επίσκοπο Σισανίου και Σιατίστης Αντώνιο | Γέροντας Αμβρόσιος Λάζαρης
Ο τρίτος άνθρωπος με τον όποιο είχε πολύ στενή σχέση ο Πατήρ Αμβρόσιος ήταν ένας άλλος μεγάλος σύγχρονος Γέροντας, ο μακαριστός Επίσκοπος Σισανίου και Σιατίστης Αντώνιος.Ο Γέροντας Αμβρόσιος τον σεβόταν, τον αγαπούσε και τον ξεχώριζε στην Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος, γιατί έμοιαζαν: ήταν κι αυτός άνθρωπος απλός, ταπεινός, της μετάνοιας, ελεήμων, της αγάπης και μακριά από κάθε ανθρώπινη δόξα ή υλικά αγαθά.
Ο Επίσκοπος επισκεπτόταν συχνότατα τον Γέροντα, τον όποιο εμπιστευόταν πλήρως στα πνευματικά θέματα (όπως και τον Πατέρα Ιωάννη Καλαΐδη από το Νεοχώρι Σερρών), μάλιστα τον συμβουλευόταν και για δυσκολίες πού αντιμετώπιζε στην επισκοπή του, αλλά κι όταν κατέβαινε στην Ιερά Σύνοδο και χρειαζόταν την άποψή του σε κάποια θέματα.
Ήταν πολύ ταπεινός ο μακαριστός Αντώνιος και απαντούσε στον αγαπημένο του φίλο και αδελφό, όταν εκείνος έλεγε τη γνώμη του σε κάποιο εκκλησιαστικό ζήτημα: - Ναι, Γέροντα, ακριβώς έτσι πρέπει να γίνουν τα πράγματα, όπως τα λέτε.
Όποιος τούς ζούσε από κοντά, θα εκπλησσόταν από την αμοιβαία μεγάλη ταπείνωση και αγάπη πού εμφάνιζαν. Ο ένας έβαζε μετάνοια ως το έδαφος στον άλλο, ο ένας έκανε υπακοή στον άλλο, ο ένας θεωρούσε πώς ο άλλος βρισκόταν σε μεγάλα πνευματικά ύψη. Ο Γέροντας Αμβρόσιος δεν δίσταζε να λέει πώς ο Αντώνιος είχε το ιαματικό χάρισμα.
Το 1996 πήγε ο Αντώνιος στον Αμβρόσιο και του πρόσφερε χρήματα δικά του για τις ανάγκες του Μοναστηρίου. Εκείνος όμως αρνήθηκε να τα κρατήσει. Του είπε ότι είχε πληροφορία να πάει αυτά τα χρήματα στη ρουμανική Σκήτη του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου, πού ανήκει στην Ι. Μ. Μεγίστης Λαύρας. (Να σημειώσουμε εδώ ότι ο Γέροντας είχε χρόνια να επισκεφθεί το Άγιον Όρος.) Πράγματι, έτσι έγινε. Πήγε ο Αντώνιος με πνευματικά του παιδιά και έδωσε σ’ αυτούς τούς ανθρώπους, πού είναι όλοι τους Ρουμάνοι, τα χρήματα και άλλη υλική βοήθεια. Ήταν όπως τα είχε πει ο Γέροντας Αμβρόσιος: οι μοναχοί τα χρειάζονταν οπωσδήποτε. Ηγούμενος τότε ήταν εκεί ο Πετρώνιος (+2004). Από τότε ξεκίνησαν με τον Αντώνιο και πνευματικά του παιδιά οι επισκέψεις αποστολές βοήθειας σε μοναχούς του Αγίου Όρους πού τις χρειάζονταν, μετά από ευλογία του Γέροντα Αμβρόσιου. Ο όποιος, μάλιστα, μίλησε και για μια άλλη Σκήτη ρουμανική, πιο μικρή, όπου οι μοναχοί εκεί επίσης είχαν χρεία. Σ’ αυτή Γέροντας ήταν ο αόμματος και χαρισματικός Πατήρ Διονύσιος (+2003), ο όποιος βρισκόταν στο Άγιον Όρος από το 1923 χωρίς να έχει ποτέ του βγει από αυτό, και έλεγε στη συνοδεία του να περιμένουν βοήθεια πού την άλλη μέρα (ή μετά από λίγες μέρες) φθάνει, κι έτσι εκείνοι το γνώριζαν εκ των προτέρων. Μεταξύ τους οι δύο αγαπημένοι φίλοι επικοινωνούσαν πνευματικά. Όσοι ήταν κοντά στον Γέροντα Αμβρόσιο, ήξεραν πότε θα επισκεφθεί το Μοναστήρι ο Επίσκοπος.
Κάποια φορά, σηκώθηκε ο Γέροντας και ετοιμάστηκε να κάνει μια βόλτα. Δεν περπάτησε όμως παρά λίγα βήματα. Γύρισε πίσω. - Γέροντα, δεν είπες να πάμε έξω; ρώτησε κάποιο από τα πνευματικά του παιδιά. - Όχι, δεν πάω. Άλλαξα γνώμη.Και σε λίγα λεπτά εμφανίστηκε ο Αντώνιος. Έμεινε, συζήτησαν, κι όταν κάποια στιγμή ο Αντώνιος έφυγε, πλησίασε τον Γέροντα το πνευματικό του παιδί με το οποίο ήταν να κάνουν τον περίπατο και τον ρώτησε αν ήξερε ότι θα ερχόταν. Εκείνος στην αρχή δεν μιλούσε, μετά όμως κάμφθηκε μπροστά στην επιμονή του άλλου και το παραδέχτηκε.
Ένας ιερομόναχος, πού έγινε ηγούμενος με προτροπή και ευλογία του Γέροντα Αμβρόσιου, αφηγήθηκε το ακόλουθο περιστατικό, το όποιο συνέβη το 2005. Είχαν πάει με τον Αντώνιο να δουν τον Γέροντα και ο τελευταίος ζήτησε από τον Επίσκοπο να του διαβάσει διάφορες ευχές. Την ώρα πού διάβαζε τις ευχές, είπε ο Αντώνιος στον ηγούμενο να γονατίσει κι αυτός δίπλα στον Γέροντα, ο οποίος ήταν καθήμενος δεν μπορούσε να γονατίσει, δεν μπορούσε να σηκωθεί. Και εκεί πού διάβαζαν, άρχισε κάποια στιγμή να αναδύεται ευωδία από το κεφάλι του Γέροντα Αμβρόσιου. Αυτό το διαβεβαίωσε ο ηγούμενος αργότερα σ’ έναν ιερέα γνωστό του: - Πω - πω, Πάτερ, ευωδία σαν άγιο λείψανο ήταν!
Ο Γέροντας Αμβρόσιος έλεγε κατά καιρούς σε πνευματικά παιδιά του Αντωνίου γι’ αυτόν: - Να τον κρατάτε από το ράσο του. Είναι κοντά στον Άγιο Νικόλαο. - Εκεί επάνω στην Κοζάνη έχετε ένα λαμπερό αστέρι πού φεγγοβολά σε όλη την περιοχή. - Αυτός είναι Άγιος!
Και όταν κοιμήθηκε πρώτος ο φίλος του (17-12-2005), είπε ο Γέροντας, πού ήδη το γνώριζε, γιατί είχε επίσης πληροφορία: - Αχ, αυτός όταν έφτασε μπροστά στην πόρτα του Παραδείσου δεν πρόλαβε να βάλει το χέρι στο πόμολο. Άνοιξε ο Παράδεισος μόνος του. Και ακόμη, σ’ ένα άλλο παιδί του μακαριστού Αντωνίου: - Ότι του ζητήσεις, για να πρεσβεύσει στον Κύριο, θα στο δώσει ο Θεός.
Πηγή: Από το βιβλίο
«Γέρων Αμβρόσιος Λάζαρης»
