Ενώ προσεύχεται στον Πατέρα Του και σκέφτεται το τι θα επακολουθήσει, ζητά προς στιγμήν να αποφύγει το μαρτύριο που επίκειται. Όμως δοξάζοντας το όνομά Του, λέει ας γίνει όπως θέλει Εκείνος (ο Πατέρας), δηλώνοντας υπακοή και εγρήγορση. Στη συνέχεια, κατεβαίνει και βλέπει τους μαθητές Του να μην έχουν κρατηθεί ξύπνιοι. Μας δείχνει τις αδυναμίες των μέχρι πριν από λίγο φανατικών μαθητών Του. Ενώ λίγο αργότερα όχλος κόσμου με μπροστάρη τον Ιούδα, έρχονται με ξύλα και οπλισμό για τη σύλληψη. Ο Χριστός δέχεται τη σύλληψη και οδηγείται στους χώρους που θα γίνει η πρώτη ανάκριση. Κανείς από τους μαθητές δεν ακολουθεί, εκτός του Πέτρου που ενώ περιμένει με αγωνία, αναγνωρίζεται τρεις φορές ως μαθητής του Χριστού και τις τρεις φορές προτιμά να προστατεύει τον εαυτό του αρνούμενος ότι ήταν μαθητής Του Χριστού. Προδοσία; Όχι. Αδυναμία; Μάλλον ναι. Έτσι και όλοι μας αδυνατούμε πολλές φορές να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων και να ανταποκριθούμε στις υποσχέσεις μας. Μεγάλο δίδαγμα τούτο, για να μην προτρέχουμε και να φανατιζόμαστε με υποσχέσεις και σχέδια.
Καλύτερα να προγραμματίζουμε και με προσευχή, μεγάλη προσπάθεια, μόχθο και σύνεση να πραγματοποιούμε για εμάς και τους συνανθρώπους μας. Χωρίς έτσι, να ρισκάρουμε να εκθέτουμε τον εαυτό μας και τους γύρω μας.
Απόψε στην εκκλησία τελείται ένα μεγάλο μέρος του Θείου Δράματος. Ακούμε δώδεκα Ευαγγέλια, από όλους τους Ευαγγελιστές που μας διηγούνται εκείνες τις επώδυνες στιγμές πόνου και ψυχικού βιασμού του Χριστού. Ανάμεσα σε αυτά που θα ακούσουμε απόψε είναι και η σπουδαία εντολή Του Χριστού προς τους μαθητές Του, να αγαπάνε αλλήλους. Να μάθουν να αγαπάει ο ένας τον άλλο, χωρίς περιορισμούς, ολοκληρωτικά. Μια αγάπη που τελικά θα μεταδώσουν σε όλο τον κόσμο. Είναι η αγάπη που τόσο, μα τόσο δύσκολα μπορούμε και εμείς να αποκτήσουμε. Να μπορέσουμε να αγαπήσουμε χωρίς περιορισμούς, ανθρώπους που δε γνωρίζουμε παρά ελάχιστα ή και καθόλου, ακόμα και τους λεγόμενους εχθρούς μας. Ανταγωνιστές και αντιπάλους. Πως μπορεί να συμβεί αυτό; Πως καλλιεργείται μια τόσο ισχυρή και απεριόριστη αγάπη; Με εγκράτεια, ταπεινότητα. Χωρίς να δίνουμε βάση στις αδυναμίες του καθένα, αλλά στην υπόσταση του ως συνάνθρωπο. Υπάρχει αυτή η αγάπη σήμερα; Και αν ναι, σε τι βαθμό;
Στη συνέχεια ο Χριστός χρησιμοποιεί έναν εκ των τέλειων παραλληλισμών του. Η άμπελος και ο Γεωργός. Εξήγησε στους μαθητές Του ότι ο Γεωργός φροντίζει την άμπελο και αυτή βγάζει κλίματα. Κάποια όμως βλαστίζουν χωρίς να βγάζουν καρπό και άλλα βγάζοντας καρπούς. Τα πρώτα τα κόβει ο γεωργός και τα θάβει στο χώμα ή τα καίει. Εμείς; Τι κλίματα είμαστε; Βγάζουμε καρπούς ή απλά υπάρχουμε για να δικαιολογούμε την ύπαρξη μας; Ευχαριστούμε Το Δημιουργό μας, Γεωργό με το να κάνουμε το θέλημα Του; Με το να είμαστε χρήσιμοι σε αυτήν την κοινωνία; Να παράγουμε έργο, βοηθώντας το κοινωνικό σύνολο και το κοινό καλό ζώντας παράλληλα σύμφωνα με το θέλημα του Θεού; Ή απλά δουλεύουμε, διασκεδάζουμε, ζούμε και υπάρχουμε, απλά για να περνούν τα χρόνια ικανοποιώντας μερικούς προσωπικούς μας στόχους; Χωρίς να δίνουμε καμία σημασία για τη σωτηρία της ψυχής μας σε έναν κόσμο που θα μας περιμένει μετά το πέρας της «χρήσης» του σώματός μας.
Πηγαίνετε στην εκκλησία απόψε με ένα βιβλιαράκι, να διαβάζετε μαζί με τον ιερέα την πορεία του βασανισμού του Κυρίου. Βιώστε το, για να νοιώσετε...
Γιάννης Σπυριδάκης
πηγή: agiameteora.net
