Η Ανάσταση του Χριστού δεν είναι ένα στιγμιαίο και μοναχικό γεγονός μέσα στην ιστορία του κόσμου. Είναι ένα διαρκές γεγονός, ένα γεγονός πάντοτε παρόν απο την μεγάλη εκείνη ημέρα. Η Ανάσταση του Χριστού συνεχίζεται μέσα στη ζωή των Αγίων, η Ανάσταση είναι η ζωή της Εκκλησίας, η Ανάσταση μπορεί και πρέπει να συνεχισθεί στη ζωή του καθενός μας. Η Ανάσταση δεν είναι μια μέρα, μια χρονική περίοδος, είναι η ίδια η ζωή μας, η αυθεντική ζωή του ανθρώπου. Ο χριστιανός ζει την Ανάσταση και είναι μάρτυς της Αναστάσεως σε κάθε στιγμή της ζωής του. Μετέχοντας στην κοινωνία του σώματος και του αίματος του αναστημένου Ιησού. Κάθε φορά που μετέχουμε στη Θεία Ευχαριστία, "καταγγέλλουμε" το θάνατο του Κυρίου και ομολογούμε και δοξάζουμε την Ανάσταση Του. Το Άγιο Σώμα Του γίνεται "άρτος ζωής". Και το Τίμιο Αίμα Του "καινόν πόμα" και "αφθαρσίας πηγή".
Το Κυριακό δείπνο, η βρώση δηλαδή του σώματος και η πόση του αίματος του Κυρίου, μας αναδεικνύει μετόχους της θείας ζωής. Μας ενώνει με τον αναστημένο Λυτρωτή μας. Μας δίνει την δυνατότητα ν'αναστηθούμε κι εμείς "εν τη εσχάτη ημέρα" (Ιω.6,54). Και μετέχοντας αξίως στο ποτήριο της Ευχαριστίας, μπορούμε να ομολογούμε: Κύριε, είδαμε την άκτιστη δόξα Σου. Γευτήκαμε την ανέκφραστη αγάπη Σου. "Είδομεν το φως το αληθινόν, ελάβομεν Πνεύμα επουράνιον"!
Όταν μέσα στην οικογένειά μας, μέσα στη γειτονιά μας, μέσα στις συναναστροφές μας, μέσα στο χώρο της δουλειάς μας, μέσα στην κοινωνία που ζούμε είμαστε μάρτυρες της Αναστάσεως, δίνουμε τη μαρτυρία της καινής ζωής εις την οποία και κληθήκαμε να περπατήσουμε, τότε προσφέρουμε πραγματική υπηρεσία στον κόσμο. Όταν μας βλέπουν οι άλλοι να αντιμετωπίζουμε τις θλίψεις, τις δοκιμασίες, τις αρρώστιες και αυτόν τον θάνατο με την προοπτική και το βίωμα της Αναστάσεως, τότε πραγματικά ευαρεστούμε το Θεό και διακονούμε τους αδελφούς Μάρτυρες της Αναστάσεως λοιπόν, είναι το ήθος και ο τρόπος της ζωής του χριστιανού.
