Η Εκτέλεση που αποφεύχθηκε (1943) | Γέροντας Ιάκωβος Τσαλίκης

Τα χρόνια της Κατοχής πέρασαν βασανιστικά. Στην αρχή κάνανε στο σπίτι του υπομονή η οικογένεια του. Έπειτα είδαν κι απόειδαν και πουλήσανε ότι καλό αντικείμενο είχανε. Από τα λίγα πού φέρανε στους μποξάδες από το Λιβίσι. Μόνο τις δυο εικόνες δεν πουλήσανε. Ο Ιάκωβος δούλευε στα χωράφια εργάτης, πήγαινε σε χτισίματα, παντού, όπου υπήρχε μεροκάματο.

Με το στρατό Κατοχής κινδύνεψε πάρα πολύ μόνο μια φορά. Στα ψηλά και δασωμένα βουνά της Εύβοιας υπήρχε και δρούσε αντάρτικο. Ο Ιάκωβος δεν είχε αναμειχτεί. Οι Γερμανοί παραταύτα τον έπιασαν κι αυτόν με άλλους χωριανούς, το 1943, για αντίποινα. Το χωριό αναστατώθηκε, μα δεν μπορούσε να κάνει τίποτα. Τούς βάλανε σε μεγάλο καμιόνι και τούς πήγανε στο μεγάλο χωριό Στροφυλιά. Όλα δείχνανε ότι θ' ακολουθούσε μεγάλο κακό. Οι κρατούμενοι παρακαλούσανε το Θεό να σωθούν. Όσοι ξέρανε τον Ιάκωβο -και τον ξέρανε όλοι- τον κοίταζαν και ήτανε σαν να τον ικέτευαν: «προσευχήσου, πάτερ Ιάκωβε, κάνε κάτι...». Και φυσικά ο Ιάκωβος προσευχήθηκε πολύ, για τον εαυτό του και για τούς άλλους.

Εκεί στη Στροφυλιά, με τα όπλα καταπάνω τους, τους οδήγησαν σ' ένα μεγάλο κλειστό μέρος, να τους ελέγχουν εύκολα. Γύρω τους έστησαν με προσοχή τα πολυβόλα. Τώρα πια κανείς δεν αμφέβαλλε ότι θ' ακολουθούσε η εκτέλεσή τους. Μόλις όμως τακτοποιήθηκαν όλα τα πολυβόλα, κάποια ειδοποίηση πήρανε οι γερμανοί, κάτι έγινε, τα μαζέψανε κι αφήσανε τους κρατούμενος ελεύθερους. Γύρισε κι ο Ιάκωβος σπίτι του, είκοσι τριών ετών τότε. Μα στο δρόμο δεν έπαυε να λέει σ' όλους ότι «η Αγία Τριάδα μας έσωσε, η Αγία Τριάδα μας έσωσε»! Είχε πολύ προσευχηθεί στην αγία Τριάδα για τη σωτηρία τους.