Ταξίδεψε όρθιος χάριν των παιδιών | Γέροντας Παΐσιος o Αγιορείτης

Κάποτε ο Γέροντας Πορφύριος ταξίδεψε από τη Θεσσαλονίκη στην Ιερισσό, με προορισμό το Άγιον Όρος.

Όταν έφθασε στο πρακτορείο, δεν βρέθηκε θέση για εκείνον και αναγκάσθηκε να μείνει όρθιος, ενώ δίπλα του κάθονταν μερικοί νεαροί, χαριεντιζόμενοι. Ένας κύριος επέπληξε τους νεαρούς, διότι έβλεπαν κοντά τους ένα γέροντα Ιερομόναχο όρθιο κι αυτοί συνέχιζαν να κάθονται αδιάφοροι...

Τους υπέδειξε να παραχωρήσει ένας απ’ αυτούς τη θέση του στον Ιερέα, αλλά αυτοί έμειναν ασυγκίνητοι και ακίνητοι στη θέση τους... Τότε ο κύριος, οργισμένος, σηκώθηκε και του παρεχώρησε τη θέση. Ο Γέροντας τον ευχαρίστησε και δε δέχθηκε τη θέση. Ταξίδεψε μέχρι την Ιερισσό όρθιος. Στο τέλος του ταξιδιού ο κύριος ρώτησε το Γέροντα, γιατί δε δέχθηκε τη θέση που του πρόσφερε. 


Ο Γέροντας του είπε: «Έκαμα μια θυσία χάριν των παιδιών». Ο κύριος δεν κατάλαβε και ο Γέροντας του εξήγησε: «Δεν έπραξες σωστά, πού μάλωσες τα παιδιά. Τα παιδιά έκαμαν μια κακή πράξη: Άφησαν όρθιο έναν ηλικιωμένο Ιερομόναχο και δεν του παρεχώρησαν από μόνα τους τη θέση τους, όπως έπρεπε. Έπειτα απ’ αυτό, εάν σηκώνονταν, όταν τα κατσάδιασες και καθόμουν στη θέση τους εγώ, ή εάν δεχόμουν τη θέση που μου πρόσφερες εσύ, τα παιδιά δεν θα καταλάβαιναν την κακή πράξη τους αντίθετα, θα αισθάνονταν δικαιωμένα. Τώρα όμως, που έμεινα όρθιος τόσες ώρες και μ' έβλεπαν μπροστά τους, σηκώθηκε η ίδια η συνείδηση τους και σιωπηλά τα κατηγόρησε για την πράξη τους. Μόνο έτσι μπορεί ο άνθρωπος να σωθεί: όταν μετανοεί, επειδή τον κατηγορεί, όχι ο άλλος απ’ έξω, αλλά η συνείδηση του από μέσα».

Πηγή: Από το βιβλίο «Κοντά στο Γέροντα Πορφύριο»