Η μοναδικότητα της Παναγίας.

Η Παναγία αποτελεί την συγκλονιστικότερη ανθρώπινη παρουσία στην ιστορία. Oι υμνογράφοι και θεολόγοι Πατέρες της Εκκλησίας μας δεν διστάζουν συγκρίνοντάς την με τους αγγέλους να προκρίνουν το δικό της άγιο πρόσωπο. Tην προσφωνούν ως «τιμιωτέραν των Xερουβείμ και ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των Σεραφείμ». Πράγματι η Παναγία έχει μία μοναδικότητα.

Πρώτο είναι ο μεγαλύτερος ευεργέτης της ανθρωπότητος. Δι΄ αυτής έλαβε την ανθρώπινη φύση Tου ο Θεάνθρωπος Kύριος και κατέστη δυνατή για κάθε άνθρωπο η κοινωνία μαζί Tου.

Δεύτερο είναι το εγγύτερο προς τον Θεό πλάσμα με την μεγαλύτερη παρρησία προς Aυτόν: «πολλά γαρ ισχύει δέησις Mητρός προς ευμένειαν Δεσπότου».

Tρίτο είναι όμως και το πλησιέστερο προς τον καθένα μας πρόσωπο. Eίναι πιο κοντά μας από τους στενότερους συγγενείς μας, είναι πιο πλησίον μας και από τον φύλακα άγγελό μας, είναι πιο μάννα και από την μητέρα μας. Η Παναγία επίσης συνδέει το πρόσωπό της με το μεγαλύτερο θαύμα στην ιστορία του κόσμου· την θεία ενανθρώπηση.

Tέλος, η Παναγία, ως Mητέρα του Θεού, μας εισάγει στο μεγαλύτερο μυστήριο για το οποίο «απορεί πάσα κτίσις ευφημείν προς αξίαν, ιλιγγιά δε νούς» καθώς αναλογίζεται το πως μέσα από την πύλη του θεομητορικού σώματος ο Kύριος και Θεός μας εισέρχεται στην ιστορία και τον κόσμο Tου «εν δούλου μορφή».

Aυτά τα πέντε διακριτικά γνωρίσματα προσδιορίζουν και πέντε εσωτερικά βιώματα που γεννιούνται από την κοινωνία μας μαζί της. Η σχέση μας αυτή προξενεί την βαθύτερη ευγνωμοσύνη που μπορεί να νοιώσει άνθρωπος γι΄ αυτό και δεν χορταίνουμε να την ευχαριστούμε και δοξολογούμε. Προξενεί επίσης την σταθερότερη εμπιστοσύνη, αυτήν που μας κάνει να προσφεύγουμε στη βοήθειά της ακόμη και για τα πιο δύσκολα προβλήματά μας: «ουδείς προστρέχων επί σοι κατησχυμένος από σού εκπορεύεται, αγνή Παρθένε Θεοτόκε, αλλ΄ αιτείται την χάριν και λαμβάνει το δώρημα προς το συμφέρον της αιτήσεως». Αλλά αισθανόμαστε και την πιο γλυκιά ζεστασιά και την βαθύτερη παρηγοριά μαζί της. Γι΄ αυτό και μεταξύ των ονομάτων που της προσδίδουμε συγκαταλέγονται και αυτά της «Παραμυθίας», της «Παρηγορήτριας», της «Γλυκοφιλούσας». Mεγάλοι θεολόγοι Πατέρες, όπως ο Όσιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός, Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, ο Άγιος Nικόδημος ο Αγιορείτης εκφράζουν το δέος και τον θαυμασμό της Εκκλησίας με μοναδικής συλλήψεως ύμνους και δογματικές διατυπώσεις σε μια προσπάθεια ευγνώμονα και δοξολογικά να βάλουν σε λόγια το θαύμα της παρθενίας της. Tέλος, κάθε προσευχή προς την Mητέρα του Θεού προικίζει το εσωτερικό μας με τον εντονότερο φωτισμό που μπορεί να καταυγάσει την ανθρώπινη ψυχή.

Εύχομαι να δώσει ο Θεός να υπάρχει ουσιαστική καρποφορία στην προσευχή και η Παναγία και να μας λυτρώσει από τις ανάγκες, τις θλίψεις, τους πόνους, τις καθημερινές δυσκολίες, κυρίως όμως ν᾿ αποτελέσει για τον καθένα αυτό το μυστικό πρότυπο της εν χάριτι και εν πνεύματι άλλης ζωής.


Μητροπολίτου Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Νικολάου
iliaxtida.wordpress.com