1) «… Ο Αρχιμανδρίτης Σωφρόνιος ήταν πεισμένος ότι η εντολή του Χριστού μέσω του Γέροντα Σιλουανού «έχετε κατά νου την κόλαση, και μην απελπίζεσθε» απευθυνόταν κύρια στο δικό μας αιώνα, το βυθισμένο στην απελπισία….». (Rosemary Edmonds, συγγραφέας της εισαγωγής, Η ζωή Του ζωή μου).
2) «… Η πάλη αυτή, που διήρκεσε δεκαπέντε χρόνια, οδήγησε τον Σιλουανό σε αδαμιαία μετάνοια και έσχατη απόγνωση. Τότε παρενέβη ο Κύριος και του έδωσε το λόγο: «Κράτει τον νουν σου εις τον άδην και μη απελπίζου» – Ο άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης. Ο λόγος αυτός του Κυρίου που ήχησε στην καρδιά του Σιλουανού έφερε σ’ αυτόν την πνευματική νίκη…. Ο γέροντας (Σωφρόνιος) πιστεύει ότι ο λόγος που δόθηκε στον άγιο Σιλουανό ήταν λόγος της πρόνοιας του Θεού. Αποσκοπούσε να αντισταθμίσει πνευματικά τον κίνδυνο της ολοκληρωτικής καταστροφής που ενέχει η επιστημονική ανακάλυψη του Αϊνστάιν. Τα δυο αυτά γεγονότα συμπίπτουν χρονικά. Στις συνθήκες του συγχρόνου κόσμου η εμπειρία της κολάσεως είναι πραγματική κατάσταση, κοινή σε πολλούς ανθρώπους, που έρχονται συχνά αντιμέτωποι με τα τυραννικά αδιέξοδα και τη σύγχυση του νου….». (Αρχιμ. Ζαχαρίας Ζάχαρος)
3) «… Εκτός από τη ζώσα και πρόσωπο με Πρόσωπο κοινωνία και γνώση του αληθινού Θεού στις γραφές του Γέροντος Σωφρονίου επισημαίνεται και άλλη παράλληλη αλλά εσφαλμένη οδός προς απόκτηση του Απολύτου. Εδώ όμως πρόκειται περί του Υπερ προσωπικού ή μάλλον απρόσωπου Απολύτου. Η θεωρία της οδού αυτής έχει την προέλευσή της στις ανατολικές θρησκείες. Στην ασκητική του τύπου αυτού του υπερβατικού διαλογισμού επιδόθηκε και ο ίδιος, καθώς ομολογεί, επί οκτώ σχεδόν χρόνια κατά τη νεανικότητά του. Στις ημέρες μας, λόγω του ισχυρού ρεύματος εκκοσμικεύσεως που επικρατεί στο δυτικό ιδιαίτερα κόσμο, η θεωρία αυτή είναι ευρέως διαδεδομένη και ελκύει πολλούς ανθρώπους που επιθυμούν να βγουν από την μονοτονία και πλήξη της παραλυσίας του υλικού κόσμου..».
4) «… Η ηγουμενία του κάποτε θα είχε ένα τέλος. Ο ίδιος το επέλεξε. Στη θέση του τον αντικατέστησε ο πατήρ Κύριλλος, ένας άξιος συνεχιστής του έργου του Γέροντα. Ο Γέροντας παρουσίασε τον καινούργιο Ηγούμενο με λόγια όλο αλήθεια. Είπε πως οι δυνάμεις του δεν του επιτρέπουν πλέον να ασκεί διοικητικά καθήκοντα, πως ο άξιος συνεχιστής του είναι νέος και θα τα καταφέρει. Τίποτε άλλο…».
2) «… Η πάλη αυτή, που διήρκεσε δεκαπέντε χρόνια, οδήγησε τον Σιλουανό σε αδαμιαία μετάνοια και έσχατη απόγνωση. Τότε παρενέβη ο Κύριος και του έδωσε το λόγο: «Κράτει τον νουν σου εις τον άδην και μη απελπίζου» – Ο άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης. Ο λόγος αυτός του Κυρίου που ήχησε στην καρδιά του Σιλουανού έφερε σ’ αυτόν την πνευματική νίκη…. Ο γέροντας (Σωφρόνιος) πιστεύει ότι ο λόγος που δόθηκε στον άγιο Σιλουανό ήταν λόγος της πρόνοιας του Θεού. Αποσκοπούσε να αντισταθμίσει πνευματικά τον κίνδυνο της ολοκληρωτικής καταστροφής που ενέχει η επιστημονική ανακάλυψη του Αϊνστάιν. Τα δυο αυτά γεγονότα συμπίπτουν χρονικά. Στις συνθήκες του συγχρόνου κόσμου η εμπειρία της κολάσεως είναι πραγματική κατάσταση, κοινή σε πολλούς ανθρώπους, που έρχονται συχνά αντιμέτωποι με τα τυραννικά αδιέξοδα και τη σύγχυση του νου….». (Αρχιμ. Ζαχαρίας Ζάχαρος)
3) «… Εκτός από τη ζώσα και πρόσωπο με Πρόσωπο κοινωνία και γνώση του αληθινού Θεού στις γραφές του Γέροντος Σωφρονίου επισημαίνεται και άλλη παράλληλη αλλά εσφαλμένη οδός προς απόκτηση του Απολύτου. Εδώ όμως πρόκειται περί του Υπερ προσωπικού ή μάλλον απρόσωπου Απολύτου. Η θεωρία της οδού αυτής έχει την προέλευσή της στις ανατολικές θρησκείες. Στην ασκητική του τύπου αυτού του υπερβατικού διαλογισμού επιδόθηκε και ο ίδιος, καθώς ομολογεί, επί οκτώ σχεδόν χρόνια κατά τη νεανικότητά του. Στις ημέρες μας, λόγω του ισχυρού ρεύματος εκκοσμικεύσεως που επικρατεί στο δυτικό ιδιαίτερα κόσμο, η θεωρία αυτή είναι ευρέως διαδεδομένη και ελκύει πολλούς ανθρώπους που επιθυμούν να βγουν από την μονοτονία και πλήξη της παραλυσίας του υλικού κόσμου..».
4) «… Η ηγουμενία του κάποτε θα είχε ένα τέλος. Ο ίδιος το επέλεξε. Στη θέση του τον αντικατέστησε ο πατήρ Κύριλλος, ένας άξιος συνεχιστής του έργου του Γέροντα. Ο Γέροντας παρουσίασε τον καινούργιο Ηγούμενο με λόγια όλο αλήθεια. Είπε πως οι δυνάμεις του δεν του επιτρέπουν πλέον να ασκεί διοικητικά καθήκοντα, πως ο άξιος συνεχιστής του είναι νέος και θα τα καταφέρει. Τίποτε άλλο…».