Στόχος να είναι ο Ιησούς Χριστός | Γέροντας Αμβρόσιος Λάζαρης

Το 2000 είχε πάει στο Μοναστήρι του Δαδιού ο ηγούμενος κάποιας Μονής με μία συντροφιά νέων. Όλοι περίμεναν ν' ακούσουν κάποιες καλές κουβέντες απ' τον Γέροντα  Αμβρόσιο. Έπειτα από τις συστάσεις, ρώτησε ο ηγούμενος:

- Πως τα βλέπετε τα παιδιά, Γέροντα; Εκείνος έμεινε λίγο σκεφτικός, σκυθρωπός ίσως, κατόπιν σήκωσε το βλέμμα, τους κοίταξε και είπε: - Δεν βλέπω ζέση!

Και μετά τη σιωπή που έπεσε στην παρέα, συνέχισε: - Δεν μου λέτε, ποιόν αγαπάτε, τον ηγούμενο ή τον Χριστό; Μου φαίνεται ότι τον ηγούμενο αγαπάτε.

Εμμέσως πλην σαφώς καυτηρίασε τότε την τάση που έχουν κάποιοι να έλκονται πίσω από Γέροντες εννοούσε και τον εαυτό του, βέβαια. Έτσι, με τρόπο άμεσο και ξεκάθαρο, ήταν σαν να τους άρπαξε από το χέρι και να είπε στον καθένα αυτό που είχε πει άλλη φορά με παρόμοια λόγια: «Ένας είναι αυτός που πρέπει να ακολουθείς.  Όχι οι Γεροντάδες. Οι οποίοι είναι και αυτοί άνθρωποι, με τις αδυναμίες τους και με όλα όσα ακολουθούν έναν άνθρωπο. Δεν πρέπει να θεοποιούμε τους ηγουμένους και τους στάρετς, αλλά ο στόχος να είναι ο Ιησούς Χριστός. Αυτός είναι που σώζει. Οι άλλοι είναι το μέσον, δεν είναι ο σκοπός». Και ήταν απόλυτος σ' αυτό.