Ήταν ένας δάσκαλος που είχε τέσσερις μαθήτριες και τις ρωτάει μια μέρα...
- "Ποιος είναι ο πιο λυπημένος άνθρωπος του κόσμου;"
Η μία του απάντησε:
- Είναι εκείνος που δεν έχει κανέναν στον κόσμο, χωρίς οικογένεια, χωρίς φίλους... Δεν τον αγαπάει κανείς...
Άλλη του απάντησε:
- Είναι εκείνος που δεν έχει τα βασικά, δεν μπορεί να φροντίζει την οικογένεια του, να βγει μια βόλτα...
Η επόμενη του είπε:
- Είναι εκείνος που δεν έχει σύντροφο, που ζει χωρίς τον Θεό...
Η τελαυταία είπε:
- Εκείνος που ενώ προσπαθεί δεν μπορεί να καταφέρει αυτό που θέλει όσο και αν το επιθυμεί...
Και εκείνος είπε:
- Όποιος δεν ζει χωρίς το Θεό φυσικά και λυπάται μα και όποιος ζει με τον Θεό δεν θα του ερθεί κάποια στιγμή λύπη, γιατί ο δρόμος είναι δύσκολος; Μα ο πιο λυπημένος είναι εκείνος που νομίζει οτί είναι χαρούμενος, πανευτισμένος ενώ δεν είναι... Που το σώμα του αίρεται αλλά η ψυχή του είναι νεκρή... Αυτός είναι ο πιο λυπημένος άνθρωπος, αυτός που νομίζει ότι είναι χαρούμενος...
- "Ποιος είναι ο πιο λυπημένος άνθρωπος του κόσμου;"Η μία του απάντησε:
- Είναι εκείνος που δεν έχει κανέναν στον κόσμο, χωρίς οικογένεια, χωρίς φίλους... Δεν τον αγαπάει κανείς...
Άλλη του απάντησε:
- Είναι εκείνος που δεν έχει τα βασικά, δεν μπορεί να φροντίζει την οικογένεια του, να βγει μια βόλτα...
Η επόμενη του είπε:
- Είναι εκείνος που δεν έχει σύντροφο, που ζει χωρίς τον Θεό...
Η τελαυταία είπε:
- Εκείνος που ενώ προσπαθεί δεν μπορεί να καταφέρει αυτό που θέλει όσο και αν το επιθυμεί...
Και εκείνος είπε:
- Όποιος δεν ζει χωρίς το Θεό φυσικά και λυπάται μα και όποιος ζει με τον Θεό δεν θα του ερθεί κάποια στιγμή λύπη, γιατί ο δρόμος είναι δύσκολος; Μα ο πιο λυπημένος είναι εκείνος που νομίζει οτί είναι χαρούμενος, πανευτισμένος ενώ δεν είναι... Που το σώμα του αίρεται αλλά η ψυχή του είναι νεκρή... Αυτός είναι ο πιο λυπημένος άνθρωπος, αυτός που νομίζει ότι είναι χαρούμενος...
