Ομαδικη προσευχη

Στή θεία Λειτουργία

Τα ο­σα α­να­φε­ρα­με με­χρι τω­ρα στο­χευ­αν την ε­νη­με­ρω­ση του α­να­γνω­στη, για την καθημερινη α­το­μι­κη του προ­σευ­χη. Αλ­λα και στην ο­μα­δι­κη προ­σευ­χη κα­τα την τε­λε­ση της Θεί­ας Λει­τουρ­γι­ας ισχύουν οι ι­δι­ες συμ­βου­λες και υ­πο­δεί­ξεις.

Η προσευχή του σώματος της Εκκλησίας, η ομαδική προσευχή, η προσευχή των πολλών, εισακούεται περισσότερο από την ατομική. Ο Κύριος είπε:« ου γαρ ει­σι δυ­ο ή τρεις συνηγμε­νοι εις το ε­μον ο­νο­μα, ε­κεί ει­μι εν με­σω αυ­των» (Ματθ. 18. 20). Σι­γου­ρα η προσευχη του πλη­θους των πι­στων που προ­σεύ­χον­ται στην Εκ­κλη­σι­α ε­χει πε­ρισ­σο­τε­ρη δυνα­μη α­πο την προ­σευ­χη ε­νος αν­θρω­που. Λε­γει σχε­τι­κα ο Α­γιος Ι­ω­αν­νης ο Χρυσοστομος: «Ε­δω στη­νΕκ­κλη­σία υ­παρ­χει και κα­τι το ε­πι πλε­ον· (α­πο την α­το­μι­κην προσευ­χη) και αυ­το ει­ναι η ο­μο­νοι­α, η συμ­φω­νι­α, ο συν­δε­σμος της α­γα­πης και οι προ­σευ­χες των ι­ε­ρε­ων. Γι’ αυ­το βε­βαι­α πα­ρι­σταν­ται και οι ι­ε­ρείς, ω­στε οι ευ­χες του πλη­θους που ει­ναι και οι α­σθε­νε­στε­ρες, ε­νι­σχυ­ο­με­νες με τις δυ­να­το­τε­ρες ευ­χες των ι­ε­ρε­ων να α­νελ­θουν στο θρο­νο του Θε­ου μα­ζι». Καί αλ­λού ο ι­διος Πα­τε­ρας φερ­νει πα­ρα­δειγ­μα την α­πε­λευ­θε­ρω­ση του Α­πο­στο­λου Πε­τρου με τη δυ­να­μη και το α­πο­τε­λε­σμα που ει­χε η προ­σευ­χη της Εκκλησιας. (Πραξ. 12.5-16).

Με­σα στο Να­ο, στη διά­ρκεια της Θεί­ας Λει­τουρ­γι­ας ε­πι­τυγ­χα­νε­ται η συ­νε­χης δι­α­θε­ση για προ­σευ­χη και ο συν­δε­σμος της ε­νο­τη­τας δι­νει με­γα­λη δυ­να­μη στην προ­σευ­χη. Ο­ταν ο­λοι οι εκ­κλη­σι­α­ζο­με­νοι προ­σε­χουν και προ­ση­λω­νον­ται σ’ αυ­τα που λαμ­βα­νουν χω­ραν με­σα στο Να­ο, συμ­πι­πτει ο­λοι να δο­ξο­λο­γούν ή ο­λοι να ευ­χα­ρι­στούν τον Κυ­ριο, με α­πο­τε­λε­σμα να ανε­βαί­νει αυ­τη η ο­μα­δι­κη προ­σευ­χη σαν α­πο ε­να στο­μα, στο θρο­νο του Θε­ου και καρποφορεί.

Τη με­γα­λη ω­φε­λεια της προ­σευ­χης αυ­της τη γνω­ρι­ζει ο παγ­κα­κι­στος δι­α­βο­λος και προσπαθεί να την μα­ται­ω­σει. Προ­σπα­θεί με δι­α­φο­ρα τε­χνα­σμα­τα να μας εμ­πο­δι­σει να μην εκ­κλη­σι­α­στού­με, για να μην συμ­μετάσχου­με στην ο­μα­δι­κη προ­σευ­χη. Α­κο­μα και με­σα στο Να­ο προ­α­σπα­θεί να α­πο­σπα­σει ή να θο­λω­σει το νού μας. Ε­μείς που τα γνω­ρι­ζου­με αυ­τα θα πρε­πει να του ε­ναν­τι­ω­θού­με δι­ω­χνον­τας μα­κρυ­α κα­θε προ­σβο­λη, κα­θε σκε­ψη που θα μας πα­ρα­συ­ρει στο να δι­α­κο­ψου­με την προ­σο­χη μας στις προ­σευ­χες. 

Γιά το κα­λο μας δεν πρε­πει να α­που­σι­α­ζου­με α­πο την Θεί­α Λει­τουρ­γι­α με κα­νε­να λο­γο, για να μην χα­νου­με το ψυ­χι­κο ο­φε­λος που θα α­πο­κο­μι­σου­με προπάτων από την Κυριακάτικη Λειτουργία.

Μερικές συμβουλές για να αντιμετωπίσεις τις επιθέσεις του πονηρού κατά τη διάρκεια της προσευχής στη Θ. Λειτουργία.

• α) πριν ει­σελ­θεις στο Να­ο θα πρε­πεις να ξεν­τυ­νε­σε το εν­δυ­μα των βι­ο­τι­κων ενδιαφερον­των, για να ει­σαι α­με­ρι­μνος για μπο­ρε­σεις να προ­σευ­χη­θείς α­προ­σκο­πτα.
• β) Ει­ναι α­ναγ­και­α η α­να­ζω­ο­πυ­ρω­ση της καρ­διάς για την α­γα­πη του Θε­ου ενθυμουμενος τις πολ­λα­πλες ευ­ερ­γε­σι­ες Του.Καί να θυ­μα­σαι ο­τι βρι­σκε­σαι ε­νω­πιον του Παν­το­δυ­να­μου Θε­ου.
• γ) Να μη σε α­πα­σχο­λεί κα­θο­λου ποι­ος ει­ναι δι­πλα σου, ή πως ει­ναι ντυ­με­νος κλπ, αλ­λα να σκε­φτε­σαι ο­τι ει­ναι ε­νας α­δελ­φος σου συμ­με­το­χος στη λα­τρεί­α του Θε­ου και ου­τε ε­να λο­γο να μην αν­ταλ­λασ­σεις, αλ­λα να προ­σε­χεις σ’ αυ­τα που γι­νον­ται και λε­γον­ται και α­να­λο­γα να δο­ξο­λο­γείς,να ευ­χε­σαι, να ευ­χα­ρι­στείς και με πολ­λην τα­πεί­νω­ση να ζη­τας το ε­λε­ος του Κυ­ρι­ου για τις α­μαρ­τι­ες σου.
• δ) Να θυ­μα­σε ο­τι οι δι­α­φο­ροι λο­γι­σμοί που δεν ε­χουν σχε­ση με την ω­ρα ε­κεί­νη διαταρασ­σουν την προ­σευ­χη και πα­ρα­συ­ρουν την ψυ­χην ε­κεί που δεν πρε­πει. Ει­ναι αναγ­κη να τους δι­ω­χνεις α­με­σως και να ζη­τας την βο­η­θεια του ε­σταυ­ρω­με­νου που ειναι α­πε­ναν­τι σου. 

Αυτές τις συμβουλές προσπάθησε να τις εφαρμόσεις και θα ενισχυθείς στον αγώνα σου.