Θαύμα το Αγίου Θεράποντα
Προστασία των Κυπρίων από την επιδρομή των Αγαρηνών και η Μεταφορά τους μαζί με τα Άγια Λείψανα του Αγίου στην Κωνσταντινούπολη.
Η χαμερπής γενιά των Αράβων, αναφέρει, όλο και μεγάλωνε και ερήμωνε φοβερά με το φονικό τόξο και τη ρομφαία της όλη την Ανατολή και την Αίγυπτο. Απειλούσαν ακόμα και τα νησιά, πώς θα έκαμαν επίθεση και θα τα αφάνιζαν παντελώς. Όταν αυτό μαθεύτηκε στην Κύπρο, τότε οι πιστοί του Αγίου Θεράποντα, αφού ρώτησαν τον Άγιο αν τους το επιτρέπει, αποφάσισαν να αναχωρήσουν από το νησί. Ο Άγιος ανέκοψε την πρώτη αυτή φυγή των Ελλήνων και τους προέτρεψε να παραμείνουν, γιατί δε θα πάθουν κανένα κακό από την έφοδο των εκδικητικών και μιαρών εχθρών. Έτσι ακριβώς και έγινε.
Με την παρουσία του Αγίου διασώθηκαν. Όταν όμως για δεύτερη φορά επετέθη στην Κύπρο η χορεία των άθεων και οι πιστοί πάλι έκαναν την ίδια ερώτηση στον Άγιο, τότε αυτός τους προέτρεψε να φύγουν από εκεί, γιατί όλο το νησί θα παραδίδονταν στους φονιάδες Αγαρηνούς, και τους παρεκάλεσε μάλιστα να πάρουν μαζί τους και τα πάνσεπτα οστά του, όπως έκαμε παλαιότερα στην εποχή της Παλαιάς Διαθήκης ο Ιωσήφ.
Αφού λοιπόν εκείνοι τοποθέτησαν με σεβασμό τα οστά στην οστεοθήκη, τα πήραν μαζί τους και επιβιβάστηκαν σε κάποιο πλοιάριο πού βρήκαν.
Στην αρχή σκέφτονταν να περάσουν απαρατήρητοι απ’ τους συνταξιδιώτες τους. Προσπάθησαν να κρύψουν το μέγα κειμήλιο του Ιερομάρτυρα, πού είχαν μαζί τους. Άφησαν πίσω τους τη στεριά και ταξίδευαν προς την Κωνσταντινούπολη. Συνέχεια όμως μία ευωδία αναδύονταν στο πλοίο.
Δεν ήταν δυνατόν να παραμείνει κρυφός ο Δίκαιος πού Έφευγε! Και τότε συνέβη Ένα δεύτερο παράδοξο. Ενώ το πλοίο ταξίδευε κανονικά από τον αέρα (φυσούσε Ανατολικός άνεμος), ξαφνικά Ένας ατμός βγήκε από την οστεοθήκη του Μάρτυρα, τόσο ισχυρός ώστε να νικήσει και τη δύναμη του ανέμου.
Αυτή η ευχάριστη μυρωδιά δεν ήρθε μόνο μπροστά αλλά και στα πλάγια και ολόγυρα Έζωσε το καράβι, ώστε να απολαύσουν τη μυρωδιά του Μάρτυρα και αυτοί πού βρίσκονταν εντελώς πίσω, αλλά και αυτοί πού ήταν στα πλάγια.
Καθώς όλοι είχαν μείνει έκθαμβοι και διέκριναν την επέμβαση του Θεού στα γενόμενα, ο πιστός σύντροφος των λειψάνων του Αγίου κατευθύνθηκε γρήγορα προς τη θέα του κιβωτίου με τα λείψανα και φθάνοντας να το αγγίξει Έβγαλε μια μεγάλη φωνή θαυμασμού. Οι άλλοι ταξιδιώτες, όπως ήταν φυσικό, έτρεμαν, όταν είδαν θεϊκό σημάδι πού δεν το είχαν ξαναδεί. Το μύρο πού ανέβλυζε άφθονο από τα λείψανα έκανε το πλοιάριο πηγή ευωδίας. Κάποιοι έτρεξαν και ασφάλισαν το μύρο σε γυάλινα φιαλίδια. Ο Θεός των θαυμάτων αλλά και οι υπηρέτες του δεν αγιάζουν μόνο την ξηρά αλλά και το νερό και τον αέρα με την ευωδία της χάριτος.
Πηγή: Από το βιβλίο «Άγιος Θεράπων Επίσκοπος Κύπρου»
Εκδόσεις «Ιερού Ναού Αγίου Θεράποντος»
