Ο Βασιλεύς Κωνστάντιος είχε έναν ευνοούμενο στο Παλάτι, Ανατόλιο λεγόμενον. Ήταν ο πιο καλός και πιο έμπιστος απ’ όλους εκεί μέσα. Αυτός αρρώστησε από βαριά ασθένεια τόσο πολύ, πού οι γιατροί στα Ανάκτορα τον είχαν αποφασίσει για θάνατο. Σαν είδε ο Ανατόλιος, ότι δεν περίμενε από πουθενά βοήθεια, δεν απελπίσθηκε.
Αλλά σκέφθηκε να ζητήσει την βοήθεια του Αποστόλου Λουκά, γιατί είχε ακούσει, ότι, όταν ζούσε, ήταν γιατρός. Έβαλαν λοιπόν την θήκη, πού είχε το λείψανο του Αποστόλου Λουκά επάνω στον κατάκοιτο Ανατόλιο και αμέσως σηκώθηκε επάνω ο ασθενής, υγιέστατος. Τότε σήκωσε ο ίδιος στα χέρια του το τίμιο λείψανο του Ευαγγελιστή και το επήγε μέσα εις τον Ναό.
Τούτο το θαύμα το είδε ο Βασιλεύς και όλος ο λαός της πόλεως και δόξασαν τον Θεό και τον Απόστολο Του, τον Ευαγγελιστή Λουκά. Ο δε Ανατόλιος δεν σταμάτησε από κείνη τη μέρα να κηρύττει το ανέλπιστο θαύμα, πού έγινε σ’ αυτόν από τον Απόστολο Λουκά και να δοξάζει συγχρόνως τον Ιησού Χριστό, ο οποίος συνεχίζει και διά των Αγίων Του να θαυματουργεί.
