Χριστός γεννάται, δοξάσατε· Χριστός εξ ουρανών, απαντήσατε· Χριστός επί γης, υψώθητε. Άσατε τω Κυρίω πάσα η γη και, ιν᾿ αμφότερα συνελών είπω, Ευφραινέσθωσαν οι ουρανοί, και αγαλλιάσθω η γη, διά τον επουράνιον, είτα επίγειον.
Καγώ βοήσομαι της ημέρας την δύναμιν: Ο άσαρκος σαρκούται. Ο Λόγος παχύνεται. Ο αόρατος οράται. Ο αναφής ψηλαφάται. Ο άχρονος άρχεται. Ο Υιός του Θεού Υιός ανθρώπου γίνεται, «Ιησούς Χριστός χθες και σήμερον ο αυτός και εις τους αιώνας» (Εβρ. 13, 8)
Εν εκ δύο των εναντίων, σαρκός και Πνεύματος· ων το μεν εθέωσε, το δε εθεώθη. Ω της καινής μίξεως! ω της παραδόξου κράσεως! ο ων γίνεται και ο άκτιστος κτίζεται και ο αχώρητος χωρείται, διά μέσης ψυχής νοεράς μεσιτευούσης Θεότητι και σαρκός παχύτητι. Καί ο πλουτίζων πτωχεύει· πτωχεύει γαρ την εμήν σάρκαν, ιν᾿ εγώ πλουτήσω την αυτού Θεότητα. Καί ο πλήρης κενούται· κενούται γαρ της εαυτού δόξης επί μικρόν, ιν᾿ εγώ της εκείνου μεταλάβω πληρώσεως. Τις ο πλούτος της αγαθότητος; Τι το περί εμέ τούτο μυστήριον; Μετέλαβον της εικόνος και ουκ εφύλαξα· μεταλαμβάνει της εμής σαρκός, ίνα και την εικόνα σώση και την σάρκα αθανατίση. Δευτέραν κοινωνεί κοινωνίαν, πολύ της προτέρας παραδοξοτέραν· τότε μεν του κρείττονος μετέδωκε, νυν δε μεταλαμβάνει του χείρονος. Τούτο του προτέρου θεοειδέστερον· τούτο τοις νούν έχουσιν υψηλότερον.
Ο Χριστός γεννιέται, δοξάσατε. Ο Χριστός από τον ουρανό συναντήστε (τον). Ο Χριστός επάνω στην γη υψωθείτε. Τραγουδήστε για τον Κύριο όλη η γη και να για να πω και τα δυό μαζί: Να ευφρανθούν οι ουρανοί και να αγαλλιάσει η γη για τον επουράνιο, έπειτα επίγειο.
Ένα (πρόσωπο) από δυό αντίθετα (φύσεις), σάρκα (ανθρώπινη φύση) και Πνεύμα (Θεία φύση). Από τις οποίες η μια (η Θεία) εθέωσε, και η άλλη (η ανθρώπινη) εθεώθηκε. Ω της καινούριας μίξεως! Ω της παραδόξου συνθέσεως! Ο Ων δημιουργείται και ο άκτιστος κτίζεται και ο αχώρητος χωρείται διά μέσου νοερής ψυχής που μεσιτεύει στην Θεότητα και (διά μέσου) της υλικότητας της σάρκας. Καί ο πλουτίζων πτωχεύει. Επειδή πτωχεύει (λαμβάνοντας) την δική μου σάρκα, για να πλουτήσω εγώ από την δική του Θεότητα. Καί ο πλήρης αδειάζει, επειδή αδειάζει από την δόξα του για λίγο, για να μεταλάβω εγώ από την πληρότητά του. Ποιός ο πλούτος της αγαθότητας; Τι είναι αυτό το μυστήριο (που έγινε) για μένα; Μετάλαβα την εικόνα (του) και δεν την εφύλαξα. Μεταλαμβάνει την δική μου σάρκα, και για να σώσει την εικόνα και για να αθανατήσει την σάρκα. Δεύτερη πραγματοποιεί κοινωνία, πολύ παραδοξότερη της πρώτης (της δημιουργίας). Τότε μετέδωσε το καλύτερο (την εικόνα του), ενώ τώρα μεταλαμβάνει το χειρότερο (την σάρκα μου). Αυτό είναι από το προηγούμενο θεοπρεπέστερο. Αυτό είναι σε όσους έχουν νού υψηλότερο.
«Χριστός γεννάται, δοξάσατε, Χριστός εξ ουρανών, απαντήσατε, Χριστός επί γης, υψώθηκε. Άσατε τω Κυρίω πάσα η γη...» Μ᾿ ένα λόγο: Ας ευφραίνωνται οι ουρανοί και ας αγάλλεται η γη για τον επουράνιο, που κατόπιν έγινε επίγειος. Ο Χριστός παρουσιάζεται με ανθρώπινο σώμα, αγαλλιάσθε με τρόμο και χαρά. Με τρόμο για την ενοχή της αμαρτίας και με χαρά για την ελπίδα της σωτηρίας...
Αυτός που είναι άναρχος και αιώνιος, τώρα λαμβάνει αρχή. Αυτός που είναι αυθύπαρκτος, δημιουργείται. Αυτός που είναι άπειρος, χωρείται στην περιορισμένη ανθρώπινη φύση. Αυτός που πλουτίζει με τα αγαθά Του τον κόσμο, γίνεται φτωχός, παίρνοντας ανθρώπινο σώμα, για να πλουτίσω εγώ με την θεότητά Του. Ποιός μπορεί να παραστήσει πόσος είναι ο πλούτος της αγαθότητός Του; Γι᾿ αυτό και συ μαζί με τον Αστέρα τρέξε και μαζί με τους Μάγους φέρε Του για δώρα, χρυσό και λιβάνι και σμύρνα. Τίμησέ Τον ως Βασιλέα και Θεό και ως Λυτρωτή, που νεκρώθηκε για σένα. Μαζί με τους ποιμένες δόξασέ Τον, με τους αγγέλους ύμνησέ Τον, με τους αρχαγγέλους σκίρτησε από χαρά. Ας είναι κοινή η πανήγυρις των ουρανίων και των επιγείων δυνάμεων...»
Πηγή: /agiameteora.net
