
Δεύτερον. Για να μας θυμίζει, ότι και η ζωή μας πρέπει να είναι φωτεινή σαν των αγίων, δηλαδή των ανθρώπων, που ο απόστολος Παύλος τους ονομάζει ΤΕΚΝΑ ΦΩΤΟΣ.
Τρίτον. Για να είναι έλεγχος στα σκοτεινά μας έργα και στις κακές ενθυμήσεις μας και επιθυμίες. Και έτσι να τα επαναφέρει όλα στο δρόμο του φωτός του αγίου Ευαγγελίου. Για να λάμψει "το φως ημων έμπροσθεν των ανθρώπων, όπως ίδωσιν ημών τα καλά έργα και δοξάσωση τον Πατέρα ημών τον εν τοις ουρανοίς".
Τέταρτον. Είναι μια μικρή δική μας θυσία, σημείο και δείγμα της ευγνωμοσύνης και αγάπης, που οφείλουμε στο Θεό για την μεγάλη θυσία που έκανε για μας. Με αυτήν, και με την προσευχή μας. Τον ευχαριστούμε για την ζωή, για την υγεία, για την σωτηρία, και για όλα όσα μας χαρίζει η θεϊκή και άπειρη αγάπη Του.
Πέμπτον. Για να είναι φόβητρο στις δυνάμεις του σκότους, που μας επιτίθενται με ιδιαίτερη πονηρία πριν και κατά την ώρα της προσευχής, και θέλουν να απομακρύνουν τη σκέψη μας από τον Θεό. Οι δαίμονες αγαπούν το σκοτάδι και ΤΡΕΜΟΥΝ ΤΟ ΦΩΣ: Και του Χριστού, και εκείνων που αγαπούν τον Χριστό.
Έκτον: Για να μας παρακινεί σε ΑΥΤΟΘΥΣΙΑ. Όπως δηλαδή με το λάδι καίγεται στο καντήλι το φιτίλι, έτσι και το δικό μας θέλημα να καίγεται με την φλόγα της αγάπης για τον Χριστό και να υποτάσσεται πάντοτε στο θέλημα του Θεού.
Έβδομον. Για να μάθουμε ότι: Όπως δεν ανάβει το καντήλι χωρίς τα δικά μας χέρια, έτσι και το εσωτερικό καντήλι της καρδιάς μας δεν ανάβει χωρίς τα χέρια του Θεού. Οι κόποι των αρετών μας είναι η καύσιμη ύλη (το φιτίλι και λάδι), που για να ανάψουν και να φωτίσουν χρειάζονται το πυρ του Αγίου Πνεύματος.