Αφού στο δρόμο του Θεού δε θες να περπατάς και διχασμένος θα 'σαι κι άδικα θα ρωτάς!

Θεέ της Χαράς,

Γιατί στου πόνου το κρασί βουτάμε το ψωμί μας; Φαρμακωμένη, αγέλαστη κι άχαρη η ζωή μας;

Θεέ της Αγάπης,

Γιατί του μίσους το κεντρί ξεσκίζει την καρδιά μας; Γιατί γελούν στον πόνο μας και κλαίνε στη χαρά μας;

Θεέ της Αλήθειας,

Γιατί το ψέμα κυβερνά;... Τη σκέψη μου όλο δέρνει. Σε πλανεμένες στρατωσιές κι απατηλές τη φέρνει.

Θεέ της Συμπόνιας,

Γιατί μου πετρώσε η καρδιά κι είναι σκληρός γρανίτης; Βρίσκει την πόρτα της κλειστή κι ο πιο φτωχός σπουργίτης.

Θεέ της Ζωής,

Γιατί στο χνώτο του ο θάνατος όνειρα, πόθους πνίγει; Τ' απαίσια πλοκάμια του τριγύρω μου τυλίγει;

Τ' άκουσα κι είπα:

Άνθρωπε, εσύ ' σαι που ρωτάς; 

Τα χείλη σου απ'τον παλιό καιρό το λένε: 

"οδούς σου ου βούλομαι ειδέναι!"

Αφού στο δρόμο του Θεού δε θες να περπατάς και διχασμένος θα 'σαι κι άδικα θα ρωτάς!

"Γίνετε μέλος και στην σελίδα μας στο Facebook, πατώντας "ΕΔΩ"