Μόλις περάσανε τα τρία χρόνια, θυμήθηκαν οι γονείς της αυτό που τάξανε στο Θεό. Να χαρίσουν δηλαδή τη θυγατέρα τους στην Εκκλησία. Αληθινά, ήταν πολύ μεγάλη η πίστη της Άννας, για να χωριστεί από τη θυγατέρα της, που ήταν μόλις τριών χρόνων. Για να χωριστεί από κείνη, που ζήτησε με πολλά δάκρυα και πολλές προσευχές από το Θεό. Προτίμησε όμως η Αγία Άννα να τηρήσει την υπόσχεση της στο Θεό και να δώσει αυτό που έταξε, από τη διαδοχή του γένους της. Είπε λοιπόν: "Μόνο να γίνει αυτό που έταξα στο Θεό και ας μείνω χωρίς κληρονόμο, και ας μείνουν τα υπάρχοντα μου σε χέρια άλλων".
Μαζέψανε οι Άγιοι Ιωακείμ και Άννα τις παρθένους της γειτονιάς, για να πάνε με λαμπάδες την χαριτωμένη κόρη τους στο Ναό. Τον καιρό εκείνο, ήταν αρχιερέας ο Ζαχαρίας, ο Προφήτης και πατέρας του Προδρόμου. Αυτός μόλις είδε την Παναγία, τη γνώρισε αμέσως. Στάθηκε και της είπε πολλά εγκώμια. Μετά γύρισε και στους γονείς της και τους είπε: «Ευλογημένο και χαριτωμένο αντρόγυνο, χαίρεσθε και αγαλλιάσθε, γιατί αξιωθήκατε να γίνετε γονείς τέτοιας θυγατέρας. Εσείς ξεπεράσατε τους προπάτορές μας και τους πατέρες μας. Εσείς γεννήσατε την Βασίλισσα του κόσμου. Εσείς θα δοξασθήτε από τον Θεό και τους ανθρώπους».
Τότε η Αγία Άννα είπε στον Αρχιερέα: «Πάρε Αρχιερέα, τη θυγατέρα μου. Μάλλον τη θυγατέρα του Θεού. Δέξου την καθαρή και αμόλυντη και υψηλότερη των ουρανών. Βάλτην μέσα στο Ναό γιατί εκεί της αξίζει να κατοική. Αγία είναι, σε καθαρό τόπο τοποθέτησέ την στα χέρια του Θεού, παράδωσέ την σε τόπο άγιο, βάλτην ν’ αγιάση. Πάρε, Ζαχαρία, την κόρη μου, και αφιέρωσέ την στο Ναό... γιατί έτσι την τάξαμε».
