Γέροντας Αμφιλόχιος: Στοχαζόμενος τη ματαιότητα της ζωής...
«Κατά την εσπέραν της Κυριακής μετά τη δύση του φωστήρος της ημέρας, σε στιγμή σκέψεως, καθόμουν στο σκοτεινό κελί μου και από το μικρό παράθυρο έβλεπα τα μυστηριώδη βουνά της ιεράς νήσου και έλεγα καθ' εαυτόν, πόσα μάτια μοναχών ξεκουράστηκαν στα βουνά αυτά μετά από μελέτη και προσευχή! Πόσες φορές και τα μάτια του Ηγαπημένου και Παρθένου, του θεασαμένου τα θαύματα του Θεανθρώπου, ερέμβασαν σ' αυτά!
Τα άψυχα μένουν και θα μένουν, οι δέ θνητοί άνθρωποι παρέρχονται ο ένας κατόπιν του άλλου, χωρίς να αφήσουν τα ίχνη της διάβασής τους».
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΖΩΗ
