Η Ανάσταση «του τεταρταίου νεκρού Λαζάρου», γεγονός αδιαμφισβήτητο και συγκλονιστικό, όχι μόνο για την τότε εποχή, αλλά και για την δική μας, αποτελεί την πρόκληση του Θεού έναντι του θανάτου. Ο θάνατος δεν είναι δημιούργημα του Θεού, αλλά αποτελεί επιλογή του ανθρώπου. Όταν δεν ζούμε δια του Θεού και κατά Θεόν γευόμαστε τον πνευματικό θάνατο και στην ουσία, οδηγούμε την φύση μας στη φθορά και το βιολογικό τέλος.
Ο Χριστός προκαλεί τον θάνατο. Μιλώντας στις αδερφές του Λαζάρου, την Μάρθα και την Μαρία, βεβαιώνει καθαρά ότι όποιος πιστεύει σ' Αυτόν, ακόμη κι αν πεθάνει σωματικά, θα ζήσει, γιατί η κοινωνία μαζί Του εξασφαλίζει την συνέχεια της υπάρξεως και την μετάβασή της σε έναν άλλο τρόπο ζωής, πνευματικής και αιώνιας. Αλλά για να αποδείξει ότι ο Θεός δεν θέλει ούτε τον θάνατο του σώματος, δίδει την διαταγή: «Λάζαρε, δεύρο έξω». Και είναι η Ανάσταση του Λαζάρου μία υπόμνηση σε όλους μας ότι ο θάνατος δεν έχει τελικά καμία δύναμη και ότι η πίστη στον Θεό καταργεί την ουσία του, που δεν είναι άλλη από την αιχμαλωσία της υπάρξεώς μας στον χρόνο και τον φόβο του τέλους.
Το ίδιο και η Είσοδος του Κυρίου μας στα Ιεροσόλυμα. Αποτελεί πρόκληση για τα κοσμικά δεδομένα, όχι μόνο της τότε εποχής, αλλά και της σημερινής. Ο Κύριος του κόσμου δεν εισέρχεται με την δύναμη της εξουσίας Του στην Αγία Πόλη, αλλά με την ταπείνωση και την απλότητα που πάντοτε λείπει από τον κάθε ισχυρό και εξουσιαστή. Ο Χριστός δείχνει σε όλους μας τον δρόμο. Ότι χρειάζεται να ανακαλύψουμε το αληθινό νόημα της εισόδου μας σ' αυτόν τον κόσμο, που δεν είναι άλλο παρά η εκζήτηση της κοινωνίας με το Θεό. Ότι η αληθινή ζωή δεν κερδίζεται με την Ισχύ που η γνώση, η επιστήμη, η τεχνική, το χρήμα, η διασημότητα προσφέρουν, αλλά με την ταπείνωση και την βεβαιότητα ότι η σχέση μας με τον Μεσσία Χριστό μας οδηγεί στην αιώνια δόξα της Βασιλείας Του. Ότι τελικά δεν εισήλθαμε στον κόσμο για να πεθάνουμε, αλλά για να ακολουθήσουμε «μετά βαΐων και κλάδων» τον Φιλάνθρωπο Κύριό μας, τον νικητή του θανάτου.
Είναι άλλη η δόξα του Θεού από αυτήν των ανθρώπων. Κρατά αιώνια. Ενίοτε δεν φαίνεται. Λειτουργεί «ως ο κόκκος του σίτου που πρέπει να πεθάνει για να φέρει πολύ καρπό». Είναι η δόξα της αγάπης που περιφρονείται. Η δόξα της ταπεινώσεως που απορρίπτεται από τον εγωκεντρικό κόσμο μας. Η δόξα της απλότητος, η οποία βρίσκει ανταπόκριση στα «μωρά του κόσμου» και αποδιώκεται από τους σοφούς κάθε εποχής. Η δόξα της πίστεως που δεν βασίζεται τόσο στα λογικά επιχειρήματα και τις αποδείξεις, αλλά «στην σιγουριά γι' αυτά που ελπίζουμε και την βεβαιότητα γι' αυτά που δεν βλέπουμε».
Αυτή τη δόξα που νικά τον θάνατο και κάθε μορφή του, την εξουσία που είναι πρόσκαιρη, απατηλή και μάταιη, τον πολιτισμό μας που επενδύει σε ψεύτικη ευτυχία, καλούμαστε να αφήσουμε να εισοδεύσει στη ζωή μας, την Αγία και Μεγάλη Εβδομάδα. Κρατώντας τα βαΐα των φοινίκων να ζητήσουμε αυτή την δόξα του Θεού που αποτυπώνεται στην χριστιανική μας πίστη και ιδιότητα, να μας καταστήσει παιδιά Του πνευματικά. Και να πορευθούμε προς το Άγιο Πάσχα αναλογιζόμενοι τον τρόπο της ζωής μας και να ετοιμαστούμε για την εσωτερική μας αλλαγή και μετάνοια, που θα μας καταστήσει μετόχους της Βασιλείας Του.
Σχόλιο του Σεβ. Μητροπολίτου Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων
κ. Νεκταρίου στο Σάββατο του Λαζάρου και την Κυριακή των Βαΐων
πηγή: agiameteora.net
κ. Νεκταρίου στο Σάββατο του Λαζάρου και την Κυριακή των Βαΐων
πηγή: agiameteora.net
