Συνήθως η ιερή μας αγανάκτηση για τη διαφθορά των άλλων είναι ο ευσεβής τρόπος με τον οποίο καθιερώνουμε τη δική μας αγιότητα και είναι συνέπεια της απουσίας της αυτογνωσίας.
Όταν έχουμε αυτογνωσία αποκτούμε πραγματική ταπεινοφροσύνη. «Ακολουθεί δε την ταπεινοφροσύνη η επιείκεια για τους άλλους. Όταν η ταπεινοφροσύνη δεν ακολουθείται από επιείκεια για τους άλλους, τότε είναι ταπεινολογία.
(Αββάς Ισαάκ).
Κάποτε στη σκήτη έπεσε αδελφός σε σφάλμα και έπειτα από συνεδρίαση έστειλαν πρόσκληση στον Αββά Μωυσή. Αυτός όμως δεν ήθελε να έλθει. Απέστειλε λοιπόν προς αυτόν ο πρεσβύτερος μήνυμα λέγοντας: «Έλα γιατί σε περιμένει ο λαός».
Αυτός δε ξεκίνησε και ήλθε.
Και αφού πήρε ένα τρυπημένο καλάθι, το γέμισε άμμο και το βάσταζε.
Οι δε αδελφοί που βγήκαν σε προϋπάντηση του έλεγαν: «Τι είναι τούτο πάτερ;».
Και αφού πήρε ένα τρυπημένο καλάθι, το γέμισε άμμο και το βάσταζε.
Οι δε αδελφοί που βγήκαν σε προϋπάντηση του έλεγαν: «Τι είναι τούτο πάτερ;».
Του είπε δε ο γέρων: «Οι αμαρτίες μου που είναι πίσω μου καταρρέουν και δεν τις βλέπω, και ήλθα εγώ σήμερα να κρίνω ξένα αμαρτήματα;» Αυτοί δε καθώς άκουσαν, δεν είπαν τίποτε στον αδελφό και τον συγχώρησαν.
Αποφθέγματα Γερόντων
