Περπατούσα μόνος μου στον δρόμο μου...
Απολύθηκα, δεν είχα οικογένεια, μόνο ένα μικρό σπίτι. Μα εκεί πνιγόμουν. Τι θα έκανα τώρα, δεν είχα κανένα στήριγμα. Ξαφνικά είδα μπροστά μου ένα κομμωτήριο. Πάντα την ώρα του κουρέματος καθάριζε το μυαλό μου, λες και μου έκαναν νάρκωση.
Μπήκα μέσα, δεν άντεχα άλλο.
Ο κουρέας με υποδέχτηκε με χαμόγελο. Κάθισα μιας και χρειαζόμουν όντως κούρεμα. Μα δεν άδειασε το μυαλό μου. Αντίθετα βούτηξα μέσα στις σκέψεις μου χάρις στον κουρέα που μου μιλούσε και ανησυχούσε για μένα. Τόσο μεγαλόκαρδος. Κόντεψα να πνιγώ στο μέλι που έσταζε το στόμα του.
Όταν τελειώσαμε σηκώθηκα και τον είδα με άλλη μορφή.
Κατάλευκα ντυμένος, πανύψηλος και φωτεινός. " Ουκ φοβηθείς, ειμί ο φύλαξ σου."
Εξαφανίστηκε και τότε είδα από ένα μικρό δωμάτιο με ταμπέλα ΩΣ να βγαίνει η πραγματική κομμώτρια! Έφυγα ντροπιασμένος μα και ξάλαφρος."
Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επι γης ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκίαν.
Θεέ μου σε ευχαριστούμε γιατί ποτέ δεν είμαστε μόνοι μας.
Απολύθηκα, δεν είχα οικογένεια, μόνο ένα μικρό σπίτι. Μα εκεί πνιγόμουν. Τι θα έκανα τώρα, δεν είχα κανένα στήριγμα. Ξαφνικά είδα μπροστά μου ένα κομμωτήριο. Πάντα την ώρα του κουρέματος καθάριζε το μυαλό μου, λες και μου έκαναν νάρκωση. Μπήκα μέσα, δεν άντεχα άλλο.
Ο κουρέας με υποδέχτηκε με χαμόγελο. Κάθισα μιας και χρειαζόμουν όντως κούρεμα. Μα δεν άδειασε το μυαλό μου. Αντίθετα βούτηξα μέσα στις σκέψεις μου χάρις στον κουρέα που μου μιλούσε και ανησυχούσε για μένα. Τόσο μεγαλόκαρδος. Κόντεψα να πνιγώ στο μέλι που έσταζε το στόμα του.
Όταν τελειώσαμε σηκώθηκα και τον είδα με άλλη μορφή.
Κατάλευκα ντυμένος, πανύψηλος και φωτεινός. " Ουκ φοβηθείς, ειμί ο φύλαξ σου."
Εξαφανίστηκε και τότε είδα από ένα μικρό δωμάτιο με ταμπέλα ΩΣ να βγαίνει η πραγματική κομμώτρια! Έφυγα ντροπιασμένος μα και ξάλαφρος."
Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επι γης ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκίαν.
Θεέ μου σε ευχαριστούμε γιατί ποτέ δεν είμαστε μόνοι μας.
