«Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι, ότι αυτών εστιν η βασιλεία των ουρανών». Στου Αγ. Λουκά είναι μόνο «πτωχοί», αλλά εν πάσει περιπτώσει σημαίνει πως είμαστε μακάριοι όταν αναγνωρίζουμε ότι χωρίς Χριστό είμαστε πτωχοί. Ο Χριστός είπε προς την Εκκλησία της Λαοδικείας: «ότι λέγεις ότι πλούσιός ειμι… και ουκ οίδας ότι συ ει ο ταλαίπωρος και ο ελεεινός και πτωχός και τυφλός και γυμνός, συμβουλεύω σοι αγοράσαι παρ” εμού χρυσίον πεπυρωμένον εκ πυρός ίνα πλουτήσης» (Αποκ. 3, 17-18). Όταν αναγνωρίζουμε τον Χριστό σαν τον πλούτο μας και γνωρίζουμε πως χωρίς Αυτόν είμαστε πτωχοί, τότε είμαστε πραγματικά μακάριοι.
«Μακάριοι οι πενθούντες, ότι αυτοί παρακληθήσονται». Στους μετανοούντες που πενθούν για τις αμαρτίες τους και είναι συμπονετικοί προς άλλους, που παρηγορούν χωρίς να κρίνουν, που υποστηρίζουν χωρίς να καταδικάζουν, θα εξαλειφθούν τα δάκρυά τους, αφού κι εκείνοι με τη σειρά τους εξαλείφουν τα δάκρυα από τα μάτια άλλων.
«Μακάριοι οι πραείς, ότι αυτοί κληρονομήσουσι την γην». Λίγο πιο κάτω, στο Ματθαίου 11, 29 ο Χριστός περιγράφει τον εαυτό Του ως «πράο και ταπεινό τη καρδία». Διακρίνει την ταπεινότητα ως προσωπικό Του χαρακτηριστικό. Και πραγματικά είναι ο ακρογωνιαίος λίθος της πνευματικότητας και η βάση όλων των αρετών, αλλά δεν θα πρέπει ποτέ να συγχέεται με την μετριοφροσύνη, που είναι το στολίδι των πολύπειρων, έξυπνων αλλά ψευδο-πνευματικών καθοδηγών.
«Μακάριοι οι πεινώντες και διψώντες την δικαιοσύνην, ότι αυτοί χορτασθήσονται». Ο Αμώς (8, 11) γράφει τα εξής: «Εξαποστελώ λιμόν επί την γην, ου λιμόν άρτων ουδέ δίψαν ύδατος, αλλά λιμόν του ακούσαι τον λόγον Κυρίου». Μακάριοι όντως είναι εκείνοι που αισθάνονται αυτή την πείνα και τη δίψα και αρχίζουν την αναζήτησή τους για την Αλήθεια, και την βρίσκουν στον Λόγο Του – Ενσαρκωμένο, Γεγραμμένο και Ζώντα στην Εκκλησία Του.
«Μακάριοι οι ελεήμονες, ότι αυτοί ελεηθήσονται». Η παραβολή του αγνώμονος δούλου (Ματθ. 18, 21-35) αποτελεί μια ζοφερή υπενθύμιση ότι θα αντιμετωπισθούμε από τον Θεό όπως έχουμε αντιμετωπίσει κι εμείς τον πλησίον μας. Το έλεος ρέει από τον Θεό προς εμάς και μέσω ημών: θα πρέπει να είμαστε ένα κανάλι ελέους, όχι μια δεξαμενή για δική μας χρήση.
«Μακάριοι οι καθαροί τη καρδία, ότι αυτοί τον Θεόν όψονται». Το υπέρτατο όραμα προορίζεται για αυτούς που έχουν καθαρή καρδιά. Αυτοί και μόνο βλέπουν καθαρά και το όραμα τους καθαρίζει ακόμα περισσότερο, καθώς συνεχίζουν να ατενίζουν Αυτόν στον οποίο αντανακλάται το πλήρωμα της ζωής.
«Μακάριοι οι ειρηνοποιοί, ότι αυτοί υιοί Θεού κληθήσονται». Υπάρχουν πολλοί “εραστές της ειρήνης” λίγοι όμως “ειρηνοποιοί”. Η ειρήνη που πραγματοποιείται με οποιοδήποτε τίμημα δεν είναι εκ Θεού, βλέποντας πως κόστισε στον Χριστό το ίδιο Του το αίμα για να κάνει να επικρατήσει ειρήνη μεταξύ του δημιουργήματος και του Δημιουργού. Η ειρήνη είναι πολύτιμη και θυσιαστική, αλλά είναι η ειρήνη του Θεού η πάντα νουν υπερέχουσα, η οποία μετέχει στο συμφιλιωτικό έργο του Χριστού στον σημερινό κατακερματισμένο και πεπτωκότα κόσμο.
«Μακάριοι οι δεδιωγμένοι ένεκεν δικαιοσύνης, ότι αυτών εστιν η βασιλεία των ουρανών». Οι πραγματικά δίκαιοι δεν μπορούν ποτέ να περάσουν αλώβητοι μέσα από τη ζωή. Ο Κύριός τους διέσχισε την οδό των παθών με χαρά κι έτσι το ίδιο θα πρέπει να κάνουν κι αυτοί. Αλλά αυτοί βαδίζουν στο δρόμο Του, συμμερίζονται τον Σταυρό Του και μετέχουν στη χαρά Του όταν η νύχτα της θλίψης συγχωνεύεται στην αυγή του αιωνίου φωτός.
«Μακάριοί εστε όταν ονειδίσωσιν υμάς και διώξωσι και είπωσι παν πονηρόν ρήμα καθ᾿ υμών ψευδόμενοι ένεκεν εμού. Χαίρετε και αγαλλιάσθε, ότι ο μισθός υμών πολύς εν τοις ουρανοίς». Τα κακά πράγματα που ειπώθηκαν εναντίον μας πρέπει να είναι ψεύτικα. Αλίμονό μας αν υπάρχει αλήθεια στις κατηγορίες των εχθρών μας. Αν η συνείδησή μας είναι καθαρή ενώ μας έχουν συκοφαντήσει, θα πρέπει να υποφέρουμε με ευχαρίστηση και να προσευχόμαστε για τους εχθρούς μας, όπως και ο Κύριός μας έπραξε πάνω στο Σταυρό.
Είθε αυτή η Σαρακοστή να μας φέρει πιο κοντά στην εκτίμηση της αληθινής μακαριότητας, όπως Αυτός την βίωσε και την δίδαξε στην επί του Όρους Ομιλία.
+ Αρχιμ. Βαρνάβας Burton
πηγή: evaggelismostheotokou.gr
