Το αειπάρθενον της Υπεραγίας Θεοτόκου

Οι αιρετικοί και κυρίως οι Προτεστάνται με τους Ευαγγελικούς και τους Ιεχωβάδες, δεν τιμούν την Μητέρα του Θεού, αντιθέτως ασεβούν στο Άγιο όνομά της λέγοντας ότι δεν είναι Αειπάρθενος.

Και για να στηρίξουν την πλάνη τους αυτή χρησιμοποιούν μερικά χωρία της Αγίας Γραφής τα όποια παρερμηνεύουν. Και συγκεκριμένα δίνουν αυθαίρετη ερμηνεία στο χωρίο της Καινής Διαθήκης πού λέγει περί του Ιωσήφ: «Καί ουκ εγίνωσκεν αυτήν έως ου έτεκεν τον υιόν αυτής το πρωτότοκον». Αλλά το «έως ου» σημαίνει ουδέποτε. Δεν θα πει, δηλαδή, ότι μετά την γέννηση του Χριστού την γνώρισε, ως γυναίκα του, αλλά θα πει ουδέποτε. Το «έως ου» στην Αγία Γραφή, το συναντούμε πολλές φορές και σε πολλές περιπτώσεις σημαίνει το ουδέποτε.

Αναφέρουμε μερικά παραδείγματα:
1) Λέγει, π.χ. η Αγία Γραφή για τον κόρακα του Νώε, ότι δεν επέστρεψε εις την Κιβωτό «έως ου εξηράνθη τα ύδατα». Αλλά αφού δεν γύρισε πίσω στην κιβωτό προτού ξεραθούν τα ύδατα, πού δεν είχε πού να σταθεί, επέστρεψε όταν ξηράθηκαν τα ύδατα;

2) Λέγει η Γραφή: «είπε ο Κύριος τω Κυρίω μου κάθου εκ δεξιών μου, έως αν θω τους εχθρούς σου υποπόδιον των ποδών σου». Ερωτάμε λοιπόν. Μετά την καθυπόταξη των έχθρων του, θα παύση ο Χριστός να βρίσκεται εκ δεξιών του Πατρός;

3) Και άλλου πάλι ο Χριστός λέγει στους μαθητές του: «Καί ιδού εγώ μεθ’ υμών ειμι πάσας τας ημέρας έως της συντελείας του αιώνος». Έ! λοιπόν, μετά την συντέλεια του αιώνος δεν θα είναι ο Χριστός με τους μαθητές Του;

4) Λέγει επίσης η παλαιά Διαθήκη περί της στείρας Μελχόλ: «Καί τη Μελχόλ... ουκ εγένετο παιδίον έως της ημέρας τον αποθανείν αυτήν». Σύμφωνα με την ερμηνεία των αιρετικών θα πρέπει η Μελχόλ να γέννησε παιδί μετά τον θάνατον της, όταν ήταν στον τάφο!

Το «έως ου» όμως κι εμείς σήμερα το χρησιμοποιούμε με την έννοια του ουδέποτε. Λέγει π.χ. ο δάσκαλος στα παιδιά: Καθίστε ήσυχα έως ότου επιστρέψω... Εννοεί, λοιπόν, ότι μετά την επιστροφή του, τα παιδιά πρέπει να είναι άτακτα; Κάθε άλλο... Τον διδάσκαλο τον ενδιαφέρει να καθίσουν ήσυχα μέχρις ότου επιστρέψει. Κατόπιν εξυπακούεται ότι εφόσον θα είναι παρών, θα είναι ήσυχα.

Και τον Ευαγγελιστή, λοιπόν, τον ενδιαφέρει ν’ αποδείξει ότι η Παναγία υπήρξε Παρθένος μέχρι της γεννήσεως του Χριστού, ο όποιος γεννήθηκε υπερφυσικά, εκ Πνεύματος Αγίου και δεν είναι Υιός του Ιωσήφ, αλλά του Θεού. Τα μετά την γέννηση δεν τον ενδιαφέρουν. Ήτο ευνόητο να μείνει Παρθένος, αφού αξιώθηκε της μεγίστης τιμής να γεννήσει «τον πάντων αγίων Αγιώτατον Λόγον».

Και ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος έρωτα τους άπιστους και τους βλάσφημους αιρετικούς: «Πως η Θεόν γεννήσασα συνάφειαν ανδρός κατεδέξατο;». Και υπογραμμίζει: «ου σωφρονούντος ανδρός εστί τα τοιαύτα νοείν». Αλλά είναι αδύνατον να καταλάβουν, αγνότητα, αγιότητα και αειπαρθενία, αυτοί πού ζουν μακριά από την σωφροσύνη.

Πηγή: Απόσπασμα από το βιβλίο «Ο Βίος της Παναγίας»