Πρώτα ασπαζόμαστε την εικόνα του Χριστού. Λέγοντας το απολυτίκιο της Κυριακής της ορθοδοξίας: "Την άχραντον Εικόνα σου προσκυνούμεν Αγαθέ. Αιτούμενοι συγχώρησιν των πταισμάτων ημών. Χριστέ ο Θεός, βουλήσει γαρ ηυδόκησας. Σαρκί ανελθείν εν τω Σταυρώ. Ίνα ρύση ους έπλασας εκ της δουλείας του εχθρού. Όθεν ευχαρίστως βοώμεν σοι, Χαράς επλήρωσας τα πάντα. Ο Σωτήρ ημών, παραγενόμενος εις το σώσαι τον Κόσμον".
Έπειτα την εικόνα της Παναγίας λέγοντας το τροπάριο:
"Ευσπλαγχνίας υπάρχουσα πηγή, συμπαθείας αξίωσον ημάς Θεοτόκε, βλέψον εις λαόν τον αμαρτήσαντα. Δείξον ως αεί την δυναστείανσου, εις σε γαρ ελπίζοντες. Το Χαίρε βοώμέν σοι, ως ποτέ ο Γαβριήλ. Ο των Ασωμάτων Αρχιστράτηγος".
Μετά την εικόνα του Αγίου που είναι αφιερωμένος ο Ναός. (Πχ. αν είναι αφιερωμένος στον Άγιο Γεώργιο) λέμε: "Άγιε Γεώργιε πρέσβευε υπέρ εμού". (Και αν ξέρουμε λέμε και το απολυτίκο του Αγίου).
Ακολούθως την εικόνα του Ιωάννου του Πρόδρομου λέγοντας: "Βαπτιστά τού Χριστού, πάντων ημών μνήσθητι. Ίνα ρυσθώμεν των ανομιών ημών. Σοί γάρ εδόθη χάρις πρεσβεύειν υπέρ ημών".
Τέλος την εικόνα των αρχαγγέλων: "Άγιοι Αρχάγγελοι τού Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών".
Και εφόσον (οι άνδρες) πρέπει για κάποιο λόγο, να μπούνε στο Ιερό λένε τον στίχο από τον ψαλμό 5:8 του Δαυίδ: "Εγώ δε εν τω πλήθει του ελέους σου εισελεύσομαι εις τον οίκον σου. Προσκυνήσω προς Ναόν Άγιον Σου εν φόβω σου".
